Section 1 - Introduction: Come, let us raise a hand from the heart

بخش ۱ - سرآغاز: بیا تا برآریم دستی ز دل

Come, let us raise our hearts

For tomorrow, we cannot raise them from the mud

بیا تا برآریم دستی ز دل

که نتوان برآورد فردا ز گل

In the autumn season, you won't see a tree

That is not bare from the harsh cold

به فصل خزان در نبینی درخت

که بی برگ ماند ز سرمای سخت

Empty hands of need are raised

They do not return empty from mercy

برآرد تهی دستهای نیاز

ز رحمت نگردد تهیدست باز

Do not think that the door which never closes

Will turn away a raised hand in despair

مپندار از آن در که هرگز نبست

که نومید گردد بر آورده دست

Fate will give him a distinguished robe

Place the value of the fruit in his sleeve

قضا خلعتی نامدارش دهد

قدر میوه در آستینش نهد

All bring obedience and the poor bring need

Come to the doorstep of the one who helps the poor

همه طاعت آرند و مسکین نیاز

بیا تا به درگاه مسکین نواز

Raise your hands like bare branches

For you cannot sit longer without leaves

چو شاخ برهنه برآریم دست

که بی برگ از این بیش نتوان نشست

O Lord, look upon us with generosity

For sin has come from Your servants

خداوندگارا نظر کن به جود

که جرم آمد از بندگان در وجود

Sin comes from the humble servant

In hope of the Lord's forgiveness

گناه آید از بندهٔ خاکسار

به امید عفو خداوندگار

O Generous One, we are nurtured by Your sustenance

We are accustomed to Your grace and kindness

کریما به رزق تو پرورده‌ایم

به انعام و لطف تو خو کرده‌ایم

When the beggar sees grace and kindness

He does not turn away from the benefactor

گدا چون کرم بیند و لطف و ناز

نگردد ز دنبال بخشنده باز

As You made us dear in this world

We have the same hope for the Hereafter

چو ما را به دنیا تو کردی عزیز

به عقبی همین چشم داریم نیز

You grant both honor and disgrace

Your dear one does not see disgrace from anyone

عزیزی و خواری تو بخشی و بس

عزیز تو خواری نبیند ز کس

O God, by Your honor, do not disgrace me

Do not make me ashamed by the humiliation of sin

خدایا به عزت که خوارم مکن

به ذل گنه شرمسارم مکن

Do not put someone like me over my head

From Your hand, even if I bear punishment

مسلط مکن چون منی بر سرم

ز دست تو به گر عقوبت برم

There is no worse evil in the world than this

To suffer cruelty from someone like oneself

به گیتی بتر زین نباشد بدی

جفا بردن از دست همچون خودی

Being ashamed before You is enough for me

Do not make me ashamed before others

مرا شرمساری ز روی تو بس

دگر شرمسارم مکن پیش کس

If your shadow falls upon me

The sky would be the lowest step for me

گرم بر سر افتد ز تو سایه‌ای

سپهرم بود کهترین پایه‌ای

If you crown me and elevate me

Lift me so no one can bring me down

اگر تاج بخشی سر افرازدم

تو بردار تا کس نیندازدم

My body trembles when I remember

The prayers of a distressed person in the sanctuary

تنم می‌بلرزد چو یاد آورم

مناجات شوریده‌ای در حرم

Who said, 'O distressed heart

O Lord, forgive me and do not disgrace me'

که می‌گفت شوریدهٔ دلفگار

الها ببخش و به ذلّم مدار

He kept saying to God with much pleading

Do not cast me away, for no one will take my hand

همی‌گفت با حق به زاری بسی

میفکن که دستم نگیرد کسی

Call me with kindness and do not drive me away from your door

My head bows only at your threshold

به لطفم بخوان و مران از درم

ندارد به جز آستانت سرم

You know that we are poor and helpless

We are overwhelmed by our commanding selves

تو دانی که مسکین و بیچاره‌ایم

فرو مانده نفس اماره‌ایم

This rebellious self does not relent

For reason can barely rein it in

نمی‌تازد این نفس سرکش چنان

که عقلش تواند گرفتن عنان

Who can overpower the self and Satan?

The ant cannot fight the leopards

که با نفس و شیطان بر آید به زور؟

مصاف پلنگان نیاید ز مور

O men of Your path, show us the way

Give me refuge from these enemies

به مردان راهت که راهی بده

وز این دشمنانم پناهی بده

O God, by Your Divine Essence

By Your unparalleled and unique attributes

خدایا به ذات خداوندیت

به اوصاف بی مثل و مانندیت

By the response of the pilgrims to the Sacred House

By the one buried in Yathrib, peace be upon him

به لبیک حجاج بیت‌الحرام

به مدفون یثرب علیه‌السلام

By the Takbir of the sword-wielding men

Who count the warriors of battle as women

به تکبیر مردان شمشیر زن

که مرد وغا را شمارند زن

By the adorned obedience of the elders

By the sincerity of the young

به طاعات پیران آراسته

به صدق جوانان نوخاسته

That in that perilous moment

Save us from the shame of double-speaking

که ما را در آن ورطهٔ یک نفس

ز ننگ دو گفتن به فریاد رس

There is hope from those who obey

That they will intercede for the disobedient

امید است از آنان که طاعت کنند

که بی طاعتان را شفاعت کنند

By the pure ones, keep me away from impurity

And if I err, forgive me

به پاکان کز آلایشم دور دار

وگر زلتی رفت معذور دار

The elderly bent over from worship

Their eyes cast downward in shame of sin

به پیران پشت از عبادت دو تا

ز شرم گنه دیده بر پشت پا

Do not close my eyes to happiness

Do not silence my tongue in the time of testimony

که چشمم ز روی سعادت مبند

زبانم به وقت شهادت مبند

Keep the lamp of certainty in my path

Keep my hand from doing wrong

چراغ یقینم فرا راه دار

ز بد کردنم دست کوتاه دار

Turn my eyes away from the unseen

Do not let my hand grasp the undesired

بگردان ز نادیدنی دیده‌ام

مده دست بر ناپسندیده‌ام

I am that particle not in Your air

Existence and non-existence are one in my disdain

من آن ذره‌ام در هوای تو نیست

وجود و عدم ز احتقارم یکی است

A ray from Your sun of grace suffices me

For none sees except in Your light

ز خورشید لطفت شعاعی بسم

که جز در شعاعت نبیند کسم

Look at the one who is better despite the evil

A glance from the king suffices the beggar

بدی را نگه کن که بهتر کس است

گدا را ز شاه التفاتی بس است

If You take me by justice and fairness

I will lament for Your pardon did not promise this

مرا گر بگیری به انصاف و داد

بنالم که عفوم نه این وعده داد

O God, do not drive me away from Your door in disgrace

For no other door will be conceived for me

خدایا به ذلت مران از درم

که صورت نبندد دری دیگرم

And if I went astray for a few days out of ignorance

Now that I have returned, do not close the door on me

ور از جهل غایب شدم روز چند

کنون کآمدم در به رویم مبند

What excuse can I offer for the shame of my impurity?

Except to bring forth my helplessness, O Generous One

چه عذر آرم از ننگ تردامنی؟

مگر عجز پیش آورم کای غنی

I am poor, do not seize me for my sins

The generous one has mercy on the poor

فقیرم به جرم و گناهم مگیر

غنی را ترحم بود بر فقیر

Why should I cry over my weak state?

If I am weak, my refuge is strong

چرا باید از ضعف حالم گریست؟

اگر من ضعیفم پناهم قوی است

O God, we broke the covenant out of heedlessness

What power can effort bring against fate?

خدایا به غفلت شکستیم عهد

چه زور آورد با قضا دست جهد؟

What can come from our efforts?

This point suffices as an excuse for our shortcomings

چه برخیزد از دست تدبیر ما؟

همین نکته بس عذر تقصیر ما

Everything I did, You disrupted

What power does a self have against divinity?

همه هر چه کردم تو بر هم زدی

چه قوت کند با خدایی خودی؟

I do not escape wisdom

For wisdom acts upon me as such

نه من سر ز حکمت به در می‌برم

که حکمت چنین می‌رود بر سرم