Section 1 - Prologue: One night, I burned with the oil of thought.

بخش ۱ - سر آغاز: شبی زیت فکرت همی سوختم

One night I burned with the oil of thought

I lit the lamp of eloquence

شبی زیت فکرت همی سوختم

چراغ بلاغت می افروختم

I heard scattered sayings of my hadith

And saw no other way but to say 'Excellent!'

پراکنده گویی حدیثم شنید

جز احسنت گفتن طریقی ندید

He added a wicked nature to it

So that, inevitably, a cry of pain would rise

هم از خبث نوعی در آن درج کرد

که ناچار فریاد خیزد ز درد

His thought is eloquent, and his opinion high

In this manner of asceticism, deceit, and advice

که فکرش بلیغ است و رایش بلند

در این شیوهٔ زهد و طامات و پند

Not in bricks, mortar, and heavy clubs

For this manner ends with others

نه در خشت و کوپال و گرز گران

که این شیوه ختم است بر دیگران

He does not know that we are not at war

Otherwise, there would be no shortage of words

نداند که ما را سر جنگ نیست

وگر نه مجال سخن تنگ نیست

I can draw the sword of the tongue

I can pull the pen across the world of speech

توانم که تیغ زبان بر کشم

جهانی سخن را قلم در کشم

Come, let us challenge in this manner

We shall make the enemy's head a stone, a pillow

بیا تا در این شیوه چالش کنیم

سر خصم را سنگ، بالش کنیم

Happiness lies in the grace of the judge

Not in the grasp or strength of force

سعادت به بخشایش داورست

نه در چنگ و بازوی زور آورست

If fortune does not bestow from the high heavens

It will not come to manliness in a snare

چو دولت نبخشد سپهر بلند

نیاید به مردانگی در کمند

No hardship came from the weakness of an ant

Nor did lions suffer from their claws and strength

نه سختی رسید از ضعیفی به مور

نه شیران به سرپنجه خوردند و زور

If one cannot stretch their hands to the heavens

It is necessary to adapt to its rotation

چو نتوان بر افلاک دست آختن

ضروری است با گردشش ساختن

If a long life has been written for you

Neither the serpent, sword, nor lion can harm you

گرت زندگانی نبشته‌ست دیر

نه مارت گزاید نه شمشیر و شیر

And if no purpose remains in your life

The antidote will pull you like poison

وگر در حیاتت نمانده‌ست بهر

چنانت کشد نوشدارو که زهر

Not even Rustam, when the day ends

Did Shaghad not rise against him from within?

نه رستم چو پایان روزی بخورد

شغاد از نهادش برآورد گرد؟

Section 1 - Prologue: One night, I burned with the oil of thought.

Book: Bustan

Author: Saadi Moshrefoldin Mosleh ebn Abdollah