Section 10 - A Story on Men's Dignity: A dog bit the foot of a nomad.

بخش ۱۰ - حکایت در معنی عزت نفس مردان: سگی پای صحرانشینی گزید

A dog bit the foot of a desert-dweller,

In such rage, venom dripped from its fangs, a killer

سگی پای صحرانشینی گزید

به خشمی که زهرش ز دندان چکید

All night, from the pain, sleep eluded the poor man,

Among his kin was a little daughter, her concern began

شب از درد بیچاره خوابش نبرد

به خیل اندرش دختری بود خرد

She scolded her father and spoke with disdain,

'Didn’t you have teeth to bite back in pain?'

پدر را جفا کرد و تندی نمود

که آخر تو را نیز دندان نبود؟

After his tears, the man, weary and worn,

Laughed and said, 'O light of my morn!'

پس از گریه مرد پراکنده روز

بخندید کای بابک دلفروز

Though I have power and dominion in my reach,

I wouldn’t waste my teeth on a dog, so to teach

مرا گرچه هم سلطنت بود و بیش

دریغ آمدم کام و دندان خویش

It’s absurd, even if struck by a blade severe,

To sink my teeth into a dog’s paw, my dear

محال است اگر تیغ بر سر خورم

که دندان به پای سگ اندر برم

One may harm the vile with their ill ways,

But a human stooping to a dog—never pays

توان کرد با ناکسان بد رگی

ولیکن نیاید ز مردم سگی