Section 10 - A Story on Men's Dignity: A dog bit the foot of a nomad.
بخش ۱۰ - حکایت در معنی عزت نفس مردان: سگی پای صحرانشینی گزید
A dog bit the foot of a desert-dweller,
In such rage, venom dripped from its fangs, a killer
سگی پای صحرانشینی گزید
به خشمی که زهرش ز دندان چکید
All night, from the pain, sleep eluded the poor man,
Among his kin was a little daughter, her concern began
شب از درد بیچاره خوابش نبرد
به خیل اندرش دختری بود خرد
She scolded her father and spoke with disdain,
'Didn’t you have teeth to bite back in pain?'
پدر را جفا کرد و تندی نمود
که آخر تو را نیز دندان نبود؟
After his tears, the man, weary and worn,
Laughed and said, 'O light of my morn!'
پس از گریه مرد پراکنده روز
بخندید کای بابک دلفروز
Though I have power and dominion in my reach,
I wouldn’t waste my teeth on a dog, so to teach
مرا گرچه هم سلطنت بود و بیش
دریغ آمدم کام و دندان خویش
It’s absurd, even if struck by a blade severe,
To sink my teeth into a dog’s paw, my dear
محال است اگر تیغ بر سر خورم
که دندان به پای سگ اندر برم
One may harm the vile with their ill ways,
But a human stooping to a dog—never pays
توان کرد با ناکسان بد رگی
ولیکن نیاید ز مردم سگی
Section 10 - A Story on Men's Dignity: A dog bit the foot of a nomad.
Book: Bustan