Section 10 - Story: One night, I was sleeping, intending to travel
بخش ۱۰ - حکایت: شبی خفته بودم به عزم سفر
One night I slept with the intention of traveling
At dawn, I joined a caravan
شبی خفته بودم به عزم سفر
پی کاروانی گرفتم سحر
A fierce wind and dust storm arose
That darkened the eyes of the world's people
که آمد یکی سهمگین باد و گرد
که بر چشم مردم جهان تیره کرد
On the road, there was a girl at home
She was dusting off her father with a veil
به ره در یکی دختر خانه بود
به معجر غبار از پدر میزدود
Her father said, 'O my beautiful face'
You have my love-stricken heart
پدر گفتش ای نازنین چهر من
که داری دل آشفتهٔ مهر من
Not so much dust settles in these eyes
That it cannot be cleaned with a veil
نه چندان نشیند در این دیده خاک
که بازش به معجر توان کرد پاک
So many breezes will pass over this earth
That each particle of us will be carried away
بر این خاک چندان صبا بگذرد
که هر ذره از ما به جایی برد
Your proud breath, like an unruly steed
Will rush you to the slope of the grave
تو را نفس رعنا چو سرکش ستور
دوان میبرد تا سر شیب گور
Sudden death will break your reins
You cannot regain the reins from the descent
اجل ناگهت بگسلاند رکیب
عنان باز نتوان گرفت از نشیب
Section 10 - Story: One night, I was sleeping, intending to travel
Book: Bustan