Section 11 - A Tale on Patience for the Unbearable: A young bride lamented...

بخش ۱۱ - حکایت در صبر بر جفای آن که از او صبر نتوان کرد: شکایت کند نوعروسی جوان

A young bride complains,

To the old one about the unkind groom.

شکایت کند نوعروسی جوان

به پیری ز داماد نامهربان

How bitter it is that with this man,

My life shall be spent in sorrow and pain.

که مپسند چندین که با این پسر

به تلخی رود روزگارم به سر

Those who share this house with me,

I see none whose hearts are as troubled as mine.

کسانی که با ما در این منزلند

نبینم که چون من پریشان دلند

A man and woman are so close,

They seem like two minds with one skin.

زن و مرد با هم چنان دوستند

که گویی دو مغز و یکی پوستند

In all this time, from my husband, I have not seen,

A smile or joy to lift my spirit and lean.

ندیدم در این مدت از شوی من

که باری بخندید در روی من

The old man, with auspicious fortune, heard these words,

A witty man, seasoned with the years of the world.

شنید این سخن پیر فرخنده فال

سخندان بود مرد دیرینه سال

One answered, sweetly and kindly, with a smile,

If she is beautiful, let her carry the weight with style.

یکی پاسخش داد شیرین و خوش

که گر خوبروی است بارش بکش

It’s a pity to turn from someone’s face,

For you will never find another in that place.

دریغ است روی از کسی تافتن

که دیگر نشاید چنو یافتن

Why rebel against the one whose head, if raised,

Will draw a pen from your existence, praised?

چرا سر کشی زان که گر سر کشد

به حرف وجودت قلم در کشد؟

One day, the heart of a servant burned,

He spoke, selling himself to his master, unearned.

یکم روز بر بنده‌ای دل بسوخت

که می‌گفت و فرماندهش می‌فروخت

A servant will fall to me from you,

But none will fall to me, as you once knew.

تو را بنده از من به افتد بسی

مرا چون تو دیگر نیفتد کسی