Section 11 - Tale of a Narrow-Minded Man and a Noble Woman: A child had just grown a tooth.

بخش ۱۱ - حکایت مرد کوته نظر و زن عالی همت: یکی طفل دندان برآورده بود

A child had grown teeth

The father had his head deep in thought

یکی طفل دندان برآورده بود

پدر سر به فکرت فرو برده بود

Where shall I bring bread and leaves for it?

It would not be honorable to leave it

که من نان و برگ از کجا آرمش؟

مروت نباشد که بگذارمش

When the poor man spoke these words to his wife

Look how his wife bravely responded:

چو بیچاره گفت این سخن، نزد جفت

نگر تا زن او را چه مردانه گفت:

Do not fear the devil until your soul departs

The same one who gives teeth will give bread

مخور هول ابلیس تا جان دهد

همان کس که دندان دهد نان دهد

In the end, the Lord of the Day is powerful

Who provides sustenance, so do not worry

تواناست آخر خداوند روز

که روزی رساند، تو چندین مسوز

The creator of the child in the womb

Is also the writer of life and sustenance

نگارندهٔ کودک اندر شکم

نویسنده عمر و روزی است هم

The Lord who bought a servant

Will hold him; how about the One who created the servant?

خداوندگاری که عبدی خرید

بدارد، فکیف آن که عبد آفرید

You do not have this reliance on the Creator

As a servant does on its master

تو را نیست این تکیه بر کردگار

که مملوک را بر خداوندگار

You heard that in ancient times

A stone became in the hands of the elect, silver

شنیدی که در روزگار قدیم

شدی سنگ در دست ابدال سیم

You may think this saying is not rational

But when you are content, silver and stone are the same

نپنداری این قول معقول نیست

چو قانع شدی سیم و سنگت یکی است

When the child has purity from greed inside

What good is a handful of gold before ambition or dust?

چو طفل اندرون دارد از حرص پاک

چه مشتی زرش پیش همت چه خاک

Tell the story to the beggar who worships kings

That the king is poorer than the beggar

خبر ده به درویش سلطان‌پرست

که سلطان ز درویش مسکین‌ترست

The beggar is satisfied with a single coin of silver

Fereydun, the king of Persia, could not even get half a coin

گدا را کند یک درم سیم سیر

فریدون به ملک عجم نیم سیر

The guardian of kingdom and wealth is a calamity

The beggar is the true king, and his name is Beggar

نگهبانی ملک و دولت بلاست

گدا پادشاه است و نامش گداست

The beggar who is not bound by his thoughts

Is better than a king who is not content

گدایی که بر خاطرش بند نیست

به از پادشاهی که خرسند نیست

The happy villagers and their spouses sleep soundly

While the king does not sleep in his palace

بخسبند خوش روستایی و جفت

به ذوقی که سلطان در ایوان نخفت

Whether the king or the cobbler

When they sleep, the night becomes the day for both

اگر پادشاه است و گر پینه‌دوز

چو خفتند گردد شب هر دو روز

When the flood of sleep comes, it takes the man away

Whether on the throne of the king or in the desert

چو سیلابِ خواب آمد و مرد برد

چه بر تخت سلطان، چه بر دشت کرد

When you see a rich man drunk with arrogance

Go and thank God, O poor man

چو بینی توانگر سر از کبر مست

برو شکر یزدان کن ای تنگدست

You do not have, thank God, that access

That anyone should rise from your hands to harm others

نداری بحمدالله آن دسترس

که برخیزد از دستت آزار کس