Section 12 - Story: A scholar passed by a fallen drunkard
بخش ۱۲ - حکایت: فقیهی بر افتاده مستی گذشت
A scholar passed by a fallen drunk
And became proud of his own piety
فقیهی بر افتاده مستی گذشت
به مستوری خویش مغرور گشت
Out of arrogance, he paid him no attention
The young man raised his head and said, 'O old man
ز نخوت بر او التفاتی نکرد
جوان سر برآورد کای پیرمرد
Go thank God since you have received blessings
For deprivation comes from arrogance
برو شکر کن چون به نعمت دری
که محرومی آید ز مستکبری
Do not laugh at someone you see in chains
Lest you suddenly fall into chains yourself
یکی را که در بند بینی مخند
مبادا که ناگه درافتی به بند
Isn't it possible in fate
That tomorrow you may be a fallen drunk like me?
نه آخر در امکان تقدیر هست
که فردا چو من باشی افتاده مست؟
The heavens wrote your line to the mosque
Do not taunt another in the synagogue
تو را آسمان خط به مسجد نوشت
مزن طعنه بر دیگری در کنشت
O Muslim, clasp your hands in gratitude
That a Magian's girdle is not tied around your waist
ببند ای مسلمان به شکرانه دست
که زنار مغ بر میانت نبست
Whoever seeks Him does not go by himself
The friend's kindness forcibly leads him
نه خود میرود هر که جویان اوست
به عنفش کشان میبرد لطف دوست
See how fate roams
For it is blindness to rely on others
نگر تا قضا از کجا سیر کرد
که کوری بود تکیه بر غیر کرد
Section 12 - Story: A scholar passed by a fallen drunkard
Book: Bustan