Section 12 - Story: A scholar passed by a fallen drunkard

بخش ۱۲ - حکایت: فقیهی بر افتاده مستی گذشت

A scholar passed by a fallen drunk

And became proud of his own piety

فقیهی بر افتاده مستی گذشت

به مستوری خویش مغرور گشت

Out of arrogance, he paid him no attention

The young man raised his head and said, 'O old man

ز نخوت بر او التفاتی نکرد

جوان سر برآورد کای پیرمرد

Go thank God since you have received blessings

For deprivation comes from arrogance

برو شکر کن چون به نعمت دری

که محرومی آید ز مستکبری

Do not laugh at someone you see in chains

Lest you suddenly fall into chains yourself

یکی را که در بند بینی مخند

مبادا که ناگه درافتی به بند

Isn't it possible in fate

That tomorrow you may be a fallen drunk like me?

نه آخر در امکان تقدیر هست

که فردا چو من باشی افتاده مست؟

The heavens wrote your line to the mosque

Do not taunt another in the synagogue

تو را آسمان خط به مسجد نوشت

مزن طعنه بر دیگری در کنشت

O Muslim, clasp your hands in gratitude

That a Magian's girdle is not tied around your waist

ببند ای مسلمان به شکرانه دست

که زنار مغ بر میانت نبست

Whoever seeks Him does not go by himself

The friend's kindness forcibly leads him

نه خود می‌رود هر که جویان اوست

به عنفش کشان می‌برد لطف دوست

See how fate roams

For it is blindness to rely on others

نگر تا قضا از کجا سیر کرد

که کوری بود تکیه بر غیر کرد