Section 16 - Tale: Those steadfast in their spiritual path.

بخش ۱۶ - حکایت: طریقت شناسان ثابت قدم

The steadfast ones of the path of truth

Sat in seclusion for a while together

طریقت شناسان ثابت قدم

به خلوت نشستند چندی به هم

One of them began to gossip

To speak of an unfortunate person

یکی زان میان غیبت آغاز کرد

در ذکر بیچاره‌ای باز کرد

Someone said, O friend of a troubled soul

Have you ever fought in a foreign land?

کسی گفتش ای یار شوریده رنگ

تو هرگز غزا کرده‌ای در فرنگ؟

He said, behind my own four walls

I have never put my feet forward all my life

بگفت از پس چار دیوار خویش

همه عمر ننهاده‌ام پای پیش

Thus spoke the dervish, true to his soul

I have never seen such a person, unfortunate

چنین گفت درویش صادق نفس

ندیدم چنین بخت برگشته کس

The disbeliever sits in peace from his struggle

While the Muslim suffers from the injustice of his tongue

که کافر ز پیکارش ایمن نشست

مسلمان ز جور زبانش نرست

How well said the madman of the marketplace

A story that he bit his lips before speaking

چه خوش گفت دیوانهٔ مرغزی

حدیثی کز او لب به دندان گزی

If I speak ill of people’s names

I will say nothing but my mother’s gossip

من ار نام مردم بزشتی برم

نگویم به جز غیبت مادرم

The wise know well

That the obedience is best when done as the mother teaches

که دانند پروردگان خرد

که طاعت همان به که مادر برد

A friend who is absent, O noble one

There are two things forbidden for his friends

رفیقی که غایب شد ای نیک نام

دو چیزست از او بر رفیقان حرام

One is that they consume his wealth unjustly

The other is that they speak ill of his name

یکی آن که مالش به باطل خورند

دوم آن که نامش به غیبت برند

Whoever dishonors the name of others

Do not expect good from him

هر آن کو برد نام مردم به عار

تو خیر خود از وی توقع مدار

For behind your back, he will say the same

As he said in front of others

که اندر قفای تو گوید همان

که پیش تو گفت از پس مردمان

Anyone wise in this world is before me

Who is absorbed in himself and oblivious to the world

کسی پیش من در جهان عاقل است

که مشغول خود وز جهان غافل است