Section 17 - A Story on Humility and Need: From a ruin, a ragged mystic.

بخش ۱۷ - حکایت در معنی تواضع و نیازمندی: ز ویرانه عارفی ژنده پوش

From the ruins of a tattered Sufi

The sound of a dog's bark reached his ear

ز ویرانهٔ عارفی ژنده پوش

یکی را نباح سگ آمد به گوش

He thought to himself, why is a dog here?

And then asked, where is the righteous dervish?

به دل گفت گویی سگ اینجا چراست؟

درآمد که درویش صالح کجاست؟

He saw no sign of the dog, neither in front nor behind

Except for the Sufi, no one else was seen there

نشان سگ از پیش و از پس ندید

به جز عارف آنجا دگر کس ندید

Ashamed, he began to turn back

For he was embarrassed to discuss this mystery

خجل باز گردیدن آغاز کرد

که شرم آمدش بحث این راز کرد

He heard from within the Sufi the sound of footsteps

The Sufi called out, 'Who knocks at the door? Come in!'

شنید از درون عارف آواز پای

هلا گفت بر در چه پایی؟ در آی

Do not think, O my enlightened eye

That it was the dog barking from here, it was I

مپندار ای دیدهٔ روشنم

کز ایدر سگ آواز کرد، این منم

When I saw that he was buying misery

I cast aside pride, opinion, and intellect

چو دیدم که بیچارگی می‌خرد

نهادم ز سر کبر و رای و خرد

Like a dog, I barked at his door many times

For I saw no one more miserable than the dog

چو سگ بر درش بانگ کردم بسی

که مسکین تر از سگ ندیدم کسی

If you wish to reach a high rank

You must ascend through the slope of humility

چو خواهی که در قدر والا رسی

ز شیب تواضع به بالا رسی

In this presence, those who took the seat of honor

Were those who humbled their own worth

در این حضرت آنان گرفتند صدر

که خود را فروتر نهادند قدر

When the flood came with terror and force

It fell from the height to the depth

چو سیل اندر آمد به هول و نهیب

فتاد از بلندی به سر در نشیب

Like a dewdrop, it fell, humble and weak

And the affection of the heavens carried it to the mountaintop

چو شبنم بیفتاد مسکین و خرد

به مهر آسمانش به عیوق برد