Section 19 - A statement on virtue and vice and their consequences: A good person is never bad

بخش ۱۹ - گفتار اندر نکوکاری و بدکاری و عاقبت آنها: نکوکار مردم نباشد بدش

The benevolent person is not bad

No one does evil to whom good befalls

نکوکار مردم نباشد بدش

نورزد کسی بد که نیک افتدش

The troublemaker falls into trouble

Like a scorpion that becomes less with its home

شر انگیز هم بر سر شر شود

چو کژدم که با خانه کمتر شود

If no one's benefit lies in your nature

Such a gem and a hard rock are the same

اگر نفع کس در نهاد تو نیست

چنین گوهر و سنگ خارا یکی است

I spoke wrongly, O friend with noble character

For there is benefit in iron, stone, and copper

غلط گفتم ای یار شایسته خوی

که نفع است در آهن و سنگ و روی

Such a person is dead in disgrace

That a stone has more virtue than him

چنین آدمی مرده به ننگ را

که بر وی فضیلت بود سنگ را

Not every human is better than a beast

For a beast is better than a bad human

نه هر آدمی زاده از دد به است

که دد ز آدمی زادهٔ بد به است

Better than a beast is a wise human

Not a human who acts like a beast among people

به است از دد انسان صاحب خرد

نه انسان که در مردم افتد چو دد

When a human knows nothing but eating and sleeping

What virtue does he have over animals?

چو انسان نداند به جز خورد و خواب

کدامش فضیلت بود بر دواب؟

The unfortunate rider without a guide

The walker surpasses him in journeying

سوار نگون بخت بی راهرو

پیاده برد ز او به رفتن گرو

No one sowed the seed of goodness

That did not reap the harvest of satisfaction

کسی دانهٔ نیکمردی نکاشت

کز او خرمن کام دل برنداشت

We have never heard in our lifetime

That goodness came to an evil person

نه هرگز شنیدیم در عمر خویش

که بدمرد را نیکی آمد به پیش