Section 25 - The Dialogue Between the Candle and the Moth: I recall a night when my eyes didn’t close...
بخش ۲۵ - مخاطبه شمع و پروانه: شبی یاد دارم که چشمم نخفت
I recall a night when my eyes did not sleep,
I heard the butterfly speaking to the candle.
شبی یاد دارم که چشمم نخفت
شنیدم که پروانه با شمع گفت
I am in love, and if I burn, it is right,
Why should you weep and bear the pain?
که من عاشقم گر بسوزم رواست
تو را گریه و سوز باری چراست؟
He said, 'Oh my poor admirer,
The honey of my sweet lover has left.'
بگفت ای هوادار مسکین من
برفت انگبین یار شیرین من
As sweetness departs from me,
As my soul, like Farhad, is consumed by fire.
چو شیرینی از من به در میرود
چو فرهادم آتش به سر میرود
He kept speaking, and each moment, a flood of pain,
Rushed down his pale face.
همی گفت و هر لحظه سیلاب درد
فرو میدویدش به رخسار زرد
O claimant of love, your work is not this,
For you have neither patience nor strength to endure.
که ای مدعی عشق کار تو نیست
که نه صبر داری نه یارای ایست
You flee from the mere flame of a spark,
But I stand firm to burn completely.
تو بگریزی از پیش یک شعله خام
من استادهام تا بسوزم تمام
If the fire of love consumes you completely,
Behold me, for I am burned from head to toe.
تو را آتش عشق اگر پر بسوخت
مرا بین که از پای تا سر بسوخت
All night, the candle was engaged in this conversation,
Until the time came for the assembly of the companions.
همه شب در این گفت و گو بود شمع
به دیدار او وقت اصحاب، جمع
The night passed without any gain,
Until suddenly, a beautiful fairy killed him.
نرفته ز شب همچنان بهرهای
که ناگه بکشتش پریچهرهای
He kept speaking, and the smoke went to his head,
Saying, 'This is the end of love, my son.'
همی گفت و میرفت دودش به سر
که این است پایان عشق، ای پسر
If you wish to learn how to love,
Through dying, you will find relief from burning.
اگر عاشقی خواهی آموختن
به کشتن فرج یابی از سوختن
Do not weep over the grave of your slain beloved,
Go and find joy, for that is what pleases him.
مکن گریه بر گور مقتول دوست
برو خرمی کن که مقبول اوست
If you love, do not turn away from sickness,
Like Saadi, humble yourself and abandon your desires.
اگر عاشقی سر مشوی از مرض
چو سعدی فرو شوی دست از غرض
A true devotee does not seek his own aim,
Even if arrows and stones rain down upon him.
فدایی ندارد ز مقصود چنگ
و گر بر سرش تیر بارند و سنگ
I warned you not to go to the sea,
But if you go, surrender your body to the storm.
به دریا مرو گفتمت زینهار
وگر میروی تن به طوفان سپار
Section 25 - The Dialogue Between the Candle and the Moth: I recall a night when my eyes didn’t close...
Book: Bustan