Section 27 - A story: When Albo Arslan gave his soul to the soul-giver
بخش ۲۷ - حکایت: چو الب ارسلان جان به جانبخش داد
When Alp Arslan gave his life to the life-giver
His son placed the king's crown upon his head
چو الب ارسلان جان به جانبخش داد
پسر تاج شاهی به سر برنهاد
They laid him in the tomb from the throne
It was no place for sitting, but a target for arrows
به تربت سپردندش از تاجگاه
نه جای نشستن بد آماجگاه
A wise madman said
When he saw his son riding the next day
چنین گفت دیوانهای هوشیار
چو دیدش پسر روز دیگر سوار
Oh, the kingdom and the era, descending
The father went, and the son is in the stirrup
زهی ملک و دوران سر در نشیب
پدر رفت و پای پسر در رکیب
Such is the turning of time
Swift, treacherous, and unstable
چنین است گردیدن روزگار
سبک سیر و بدعهد و ناپایدار
When an ancient era ends its term
A young fortune rises from the cradle
چو دیرینه روزی سرآورد عهد
جوان دولتی سر برآرد ز مهد
Do not place your heart in the world, for it is alien
Like a minstrel who is in a different house each day
منه بر جهان دل که بیگانهای است
چو مطرب که هر روز در خانهای است
It is not suitable to rejoice with a beloved
Who has a new husband every morning
نه لایق بود عیش با دلبری
که هر بامدادش بود شوهری
Do good this year as the village is yours
For next year another will be the village head
نکویی کن امسال چون ده تو راست
که سال دگر دیگری دهخداست
Section 27 - A story: When Albo Arslan gave his soul to the soul-giver
Book: Bustan