Section 27 - A story: When Albo Arslan gave his soul to the soul-giver

بخش ۲۷ - حکایت: چو الب ارسلان جان به جان‌بخش داد

When Alp Arslan gave his life to the life-giver

His son placed the king's crown upon his head

چو الب ارسلان جان به جان‌بخش داد

پسر تاج شاهی به سر برنهاد

They laid him in the tomb from the throne

It was no place for sitting, but a target for arrows

به تربت سپردندش از تاجگاه

نه جای نشستن بد آماجگاه

A wise madman said

When he saw his son riding the next day

چنین گفت دیوانه‌ای هوشیار

چو دیدش پسر روز دیگر سوار

Oh, the kingdom and the era, descending

The father went, and the son is in the stirrup

زهی ملک و دوران سر در نشیب

پدر رفت و پای پسر در رکیب

Such is the turning of time

Swift, treacherous, and unstable

چنین است گردیدن روزگار

سبک سیر و بدعهد و ناپایدار

When an ancient era ends its term

A young fortune rises from the cradle

چو دیرینه روزی سرآورد عهد

جوان دولتی سر برآرد ز مهد

Do not place your heart in the world, for it is alien

Like a minstrel who is in a different house each day

منه بر جهان دل که بیگانه‌ای است

چو مطرب که هر روز در خانه‌ای است

It is not suitable to rejoice with a beloved

Who has a new husband every morning

نه لایق بود عیش با دلبری

که هر بامدادش بود شوهری

Do good this year as the village is yours

For next year another will be the village head

نکویی کن امسال چون ده تو راست

که سال دگر دیگری دهخداست