Section 3 - Story: An elderly person went to the physician

بخش ۳ - حکایت: کهنسالی آمد به نزد طبیب

An old man came to the doctor

From his moaning, he was close to dying

کهنسالی آمد به نزد طبیب

ز نالیدنش تا به مردن قریب

Place your hand on my vein, O wise one

For my foot can no longer rise from its place

که دستم به رگ بر نه، ای نیک رای

که پایم همی بر نیاید ز جای

This bent frame of mine

Is like it has sunk into the mud

بدین ماند این قامت خفته‌ام

که گویی به گل در فرو رفته‌ام

Go, and disconnect your hand from the world

For your foot will rise from the mud on Judgment Day

برو، گفت دست از جهان در گسل

که پایت قیامت برآید ز گل

Do not seek the joys of youth from the elderly

For flowing water does not return to the stream

نشاط جوانی ز پیران مجوی

که آب روان باز ناید به جوی

If in your youth you were active

In your old age, be wise and prudent

اگر در جوانی زدی دست و پای

در ایّام پیری بِهُش باش و رای

When the span of life passes forty

Do not struggle, for your life has passed its peak

چو دوران عمر از چهل درگذشت

مزن دست و پا کآبت از سر گذشت

Joy fled from me then

When my evening turned to dawn

نشاط از من آن گه رمیدن گرفت

که شامم سپیده دمیدن گرفت

Desires must be cast out

For the time for play is over

بباید هوس کردن از سر به در

که دور هوسبازی آمد به سر

How can my heart be refreshed by greenery

When greenery will grow from my grave?

به سبزه کجا تازه گردد دلم

که سبزه بخواهد دمید از گلم؟

Roaming in the air and desires

We passed over many people's graves

تفرج‌کنان در هوا و هوس

گذشتیم بر خاک بسیار کس

Those who are now hidden in the unseen

Will come and pass over our graves

کسانی که دیگر به غیب اندرند

بیایند و بر خاک ما بگذرند

Alas, the season of youth has passed

Life passed in play and amusement

دریغا که فصل جوانی برفت

به لهو و لعب زندگانی برفت

Alas, such soul-nourishing times

That passed over us like lightning

دریغا چنان روح‌پرور زمان

که بگذشت بر ما چو برق یمان

I wore that madness and consumed this

I didn't pay attention to the sorrow of faith

ز سودای آن پوشم و این خورم

نپرداختم تا غم دین خورم

Alas, we got preoccupied with vanity

We stayed away from truth and became heedless

دریغا که مشغول باطل شدیم

ز حق دور ماندیم و غافل شدیم

How well the teacher said to the child

We did nothing, and time passed

چه خوش گفت با کودک آموزگار

که: کاری نکردیم و شد روزگار