Section 3 - Tale of the Archer from Ardabil: There was an iron-fingered man in Ardabil.
بخش ۳ - حکایت تیرانداز اردبیلی: یکی آهنین پنجه در اردبیل
A man with an iron fist in Ardabil
He passed the leather arm of an elephant
یکی آهنین پنجه در اردبیل
همی بگذرانید پیلک ز پیل
A felt-clad man came to confront him in battle
A youth, the world-burning maker of war
نمد پوشی آمد به جنگش فراز
جوانی جهان سوز پیکار ساز
He sought conflict like Bahram Gur
With a rope on his shoulder, in the face of the untamed beast
به پرخاش جستن چو بهرام گور
کمندی به کتفش بر از خام گور
When the Ardabili saw the felt-clad man
He drew his bow and aimed the string to his ear
چو دید اردبیلی نمد پاره پوش
کمان در زه آورد و زه را به گوش
He fired fifty arrows in his onslaught
But none pierced through the felt armor
به پنجاه تیر خدنگش بزد
که یک چوبه بیرون نرفت از نمد
The felt-clad warrior entered like Sam
He captured him with the noose of his rope
درآمد نمدپوش چون سام گرد
به خم کمندش درآورد و برد
He took him to his camp and bound him in the tent
Like a bloody thief, he tied a rope around his neck
به لشکرگهش برد و در خیمه دست
چو دزدان خونی به گردن ببست
He did not sleep that night from shame and jealousy
In the morning, the guard said from the tent
شب از غیرت و شرمساری نخفت
سحرگه پرستاری از خیمه گفت
You, who once sewed arrows and spears
How did you fall captive to a felt-clad man?
تو کآهن به ناوک بدوزی و تیر
نمدپوش را چون فتادی اسیر؟
I heard him say, weeping with blood
Do you not know that none survives the day of death?
شنیدم که میگفت و خون میگریست
ندانی که روز اجل کس نزیست؟
I am the one who, in the way of insult and strike
I teach Rustom the manners of battle
من آنم که در شیوهٔ طعن و ضرب
به رستم در آموزم آداب حرب
When the arm of my fortune was strong
The bulk of my elephant seemed to be felt
چو بازوی بختم قوی حال بود
ستبری پیلم نمد مینمود
Now I am in the grip of destiny
The felt before my arrow is no less than an elephant
کنونم که در پنجه اقبیل نیست
نمد پیش تیرم کم از پیل نیست
On the day of fate, the spear and armor ache
The shirt of life passes not beyond the inevitable death
به روز اجل نیزه جوشن درد
ز پیراهن بی اجل نگذرد
Whom the sword of fate grasps in its clasp
He is naked, no matter how many layers of armor he wears
کرا تیغ قهر اجل در قفاست
برهنهست اگر جوشنش چند لاست
If fortune is a companion and time turns its back
One cannot be slaughtered by a scimitar when naked
ورش بخت یاور بود، دهر پشت
برهنه نشاید به ساطور کشت
The wise do not escape death by effort
Nor does the ignorant perish from conflict
نه دانا به سعی از اجل جان ببرد
نه نادان به ناساز خوردن بمرد
Section 3 - Tale of the Archer from Ardabil: There was an iron-fingered man in Ardabil.
Book: Bustan