Section 3 - Tale of the Archer from Ardabil: There was an iron-fingered man in Ardabil.

بخش ۳ - حکایت تیرانداز اردبیلی: یکی آهنین پنجه در اردبیل

A man with an iron fist in Ardabil

He passed the leather arm of an elephant

یکی آهنین پنجه در اردبیل

همی بگذرانید پیلک ز پیل

A felt-clad man came to confront him in battle

A youth, the world-burning maker of war

نمد پوشی آمد به جنگش فراز

جوانی جهان سوز پیکار ساز

He sought conflict like Bahram Gur

With a rope on his shoulder, in the face of the untamed beast

به پرخاش جستن چو بهرام گور

کمندی به کتفش بر از خام گور

When the Ardabili saw the felt-clad man

He drew his bow and aimed the string to his ear

چو دید اردبیلی نمد پاره پوش

کمان در زه آورد و زه را به گوش

He fired fifty arrows in his onslaught

But none pierced through the felt armor

به پنجاه تیر خدنگش بزد

که یک چوبه بیرون نرفت از نمد

The felt-clad warrior entered like Sam

He captured him with the noose of his rope

درآمد نمدپوش چون سام گرد

به خم کمندش درآورد و برد

He took him to his camp and bound him in the tent

Like a bloody thief, he tied a rope around his neck

به لشکرگهش برد و در خیمه دست

چو دزدان خونی به گردن ببست

He did not sleep that night from shame and jealousy

In the morning, the guard said from the tent

شب از غیرت و شرمساری نخفت

سحرگه پرستاری از خیمه گفت

You, who once sewed arrows and spears

How did you fall captive to a felt-clad man?

تو کآهن به ناوک بدوزی و تیر

نمدپوش را چون فتادی اسیر؟

I heard him say, weeping with blood

Do you not know that none survives the day of death?

شنیدم که می‌گفت و خون می‌گریست

ندانی که روز اجل کس نزیست؟

I am the one who, in the way of insult and strike

I teach Rustom the manners of battle

من آنم که در شیوهٔ طعن و ضرب

به رستم در آموزم آداب حرب

When the arm of my fortune was strong

The bulk of my elephant seemed to be felt

چو بازوی بختم قوی حال بود

ستبری پیلم نمد می‌نمود

Now I am in the grip of destiny

The felt before my arrow is no less than an elephant

کنونم که در پنجه اقبیل نیست

نمد پیش تیرم کم از پیل نیست

On the day of fate, the spear and armor ache

The shirt of life passes not beyond the inevitable death

به روز اجل نیزه جوشن درد

ز پیراهن بی اجل نگذرد

Whom the sword of fate grasps in its clasp

He is naked, no matter how many layers of armor he wears

کرا تیغ قهر اجل در قفاست

برهنه‌ست اگر جوشنش چند لاست

If fortune is a companion and time turns its back

One cannot be slaughtered by a scimitar when naked

ورش بخت یاور بود، دهر پشت

برهنه نشاید به ساطور کشت

The wise do not escape death by effort

Nor does the ignorant perish from conflict

نه دانا به سعی از اجل جان ببرد

نه نادان به ناساز خوردن بمرد