Section 6 - Tale of Azod and the Melodious Birds: Azod’s son was gravely ill.

بخش ۶ - حکایت عضد و مرغان خوش‌آواز: عضد را پسر سخت رنجور بود

The son of Azod was gravely ill

Patience was far from the nature of his father

عَضُد را پسر سخت رنجور بود

شکیب از نهادِ پدر دور بود

A pious man said to him, as advice

Let the wild birds be freed from their cage

یکی پارسا گفتش از رویِ پند

که بگذار مرغانِ وحشی ز بند

The cages of the nightingale broke

How could it remain in captivity when the prison has broken?

قفس‌های مرغِ سحر‌خوان شکست

که در بند ماند چو زندان شکست؟

He kept watch on the top of the garden's mansion

A well-known nightingale, singing beautifully

نگه داشت بر طاقِ بُستان سَرای

یکی نامور بلبلِ خوش‌سُرای

The son hurried towards the garden at dawn

He found no bird on the rooftop of the porch but that one

پسر صبحدم سویِ بستان شتافت

جز آن مرغ بر طاقِ ایوان نیافت

He laughed and said, 'O sweet-voiced nightingale'

You are still trapped in your own words, within a cage

بخندید کای بلبلِ خوش‌نفس

تو از گفتِ خود مانده‌ای در قفس

No one has unsaid matters with you

But when you speak, bring forth the reason

ندارد کسی با تو ناگفته کار

ولیکن چو گفتی دلیلش بیار

Like Saadi, who had been silent for a while

He had escaped the taunts of those who speak

چو سعدی که چندی زبان بسته‌بود

ز طعنِ زبان‌آوران رَسته بود

One finds peace of mind beside

Who stays away from the company of people

کسی گیرد آرامِ دل در کنار

که از صحبتِ خلق گیرد کنار

Do not openly reveal the faults of others, O wise one

Focus on your own faults, not the faults of others

مکُن عیبِ خلق، ای خردمند، فاش

به عیبِ خود از خلق مشغول باش

When the false speak, do not lend an ear

When you see nakedness, cover the insight

چو باطل سُرایند مگمار گوش

چو بی‌ستر بینی بصیرت بپوش