Section 7 - Story on awakening from the slumber of heedlessness: A beautiful one captured Jam's heart
بخش ۷ - حکایت در معنی بیداری از خواب غفلت: فرو رفت جم را یکی نازنین
Jam descended into the grave, a dear one
His shroud was like silken threads
فرو رفت جم را یکی نازنین
کفن کرد چون کرمش ابریشمین
He rose from the tomb after a few days
To weep for him with lament and sorrow
به دخمه برآمد پس از چند روز
که بر وی بگرید به زاری و سوز
When he saw his silk shroud decayed
He said to himself in thought
چو پوسیده دیدش حریرین کفن
به فکرت چنین گفت با خویشتن
I had driven away worms with force
The grave worms drove them away again
من از کرم برکنده بودم به زور
بکندند از او باز کرمان گور
In this garden, no cypress grew tall
Without the wind of fate uprooting it
در این باغ سروی نیامد بلند
که باد اجل بیخش از بن نکند
Fate did not create a Yusuf of beauty
Without a whale devouring his grave like Yunus
قضا نقش یوسف جمالی نکرد
که ماهی گورش چو یونس نخورد
Two verses once made my heart burn
As a singer said with a lute
دو بیتم جگر کرد روزی کباب
که میگفت گویندهای با رباب
Alas, many days will pass without us
Flowers will bloom and spring will blossom
دریغا که بی ما بسی روزگار
بروید گل و بشکفد نوبهار
Many months of Tir, Dey, and Ordibehesht will come
When we are earth and brick
بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت
برآید که ما خاک باشیم و خشت
Section 7 - Story on awakening from the slumber of heedlessness: A beautiful one captured Jam's heart
Book: Bustan