Section 9 - A Tale: I heard of an old man who stayed awake one night...

بخش ۹ - حکایت: شنیدم که پیری شبی زنده داشت

I heard that an old man, one night, was alive,

At dawn, he raised his hands in need to the Divine.

شنیدم که پیری شبی زنده داشت

سحر دست حاجت به حق بر فراشت

A voice whispered in the old man’s ear,

‘Your prayers bear no fruit, take care of yourself here.’

یکی هاتف انداخت در گوش پیر

که ‌«بی‌حاصلی‌، رو سر خویش گیر

‘Your prayer is not accepted at this door,’

‘Go in disgrace, or stand in sorrow evermore.’

بر این در دعای تو مقبول نیست

به خواری برو یا به زاری بایست‌»

The next night, he stayed awake in devotion,

A disciple heard and said, with emotion.

شب دیگر از ذکر و طاعت نخفت

مریدی ز حالش خبر یافت، گفت

‘When you see that the door is closed for you,

Do not toil in vain, your efforts are few.’

چو دیدی کز آن روی بسته‌ست در

به بی‌حاصلی سعی چندین مبر

He cried tears as bright as ruby’s glow,

And in regret, he wept and said, ‘O servant, woe!’

به دیباچه بر اشک یاقوت‌فام

به حسرت ببارید و گفت ای غلام

‘In despair, I once turned, alas, in vain,

I saw another path, but now it’s pain.’

به نومیدی آنگه بگردیدمی

از این ره، که راهی دگر دیدمی

‘Do not think, if his reins are broken now,

That I hold back from the snare’s grasp somehow.’

مپندار گر وی عنان بر شکست

که من باز دارم ز فتراک دست

‘When the seeker is denied a door of grace,

What sorrow if another door he must face?'

چو خواهنده محروم گشت از دری

چه غم گر شناسد در دیگری؟

I heard that no path exists in this street,

But no other path is there, none to greet.

شنیدم که راهم در این کوی نیست

ولی هیچ راه دگر روی نیست

In this, he laid his head, in sacrifice’s way,

And in his soul’s ear, a voice did say.

در این بود سر بر زمین فدا

که گفتند در گوش جانش ندا

‘It’s accepted, though no skill is there to show,

For none but us, there is no refuge to know.’

قبول است اگر چه هنر نیستش

که جز ما پناهی دگر نیستش