Section 9 - Tale on the Virtue of Silence and the Dangers of Excessive Speech: Thus spoke a wise and revered elder.
بخش ۹ - حکایت در فضیلت خاموشی و آفت بسیار سخنی: چنین گفت پیری پسندیده هوش
Thus spoke an elderly man of distinguished wisdom
The words of the elders sound pleasing to the ear
چنین گفت پیری پسندیده هوش
خوش آید سخنهای پیران به گوش
In India, I went to a high corner
What did I see? A long darkness like Yalda night
که در هند رفتم به کنجی فراز
چه دیدم؟ چو یلدا سیاهی دراز
You said it was the demon of Bilqis
And it appeared as the ugliness of Iblis
تو گفتی که عفریت بلقیس بود
به زشتی نمودار ابلیس بود
In her embrace, a girl like the moon
She had sunk her teeth into her lips
در آغوش وی دختری چون قمر
فرو برده دندان به لبهاش در
She held him so tightly at her side
That you would think the night hid the day
چنان تنگش آورده اندر کنار
که پنداری اللیل یغشی النهار
The command for what is right grabbed my cloak
Foolishness turned to fire and seized me
مرا امر معروف دامن گرفت
فضول آتشی گشت و در من گرفت
I sought from ahead and behind wood and stone
O coward, with no shame or honor
طلب کردم از پیش و پس چوب و سنگ
که ای نا خدا ترس بی نام و ننگ
With reproach, insult, chaos, and torment
I turned from dark to light like the dawn
به تشنیع و دشنام و آشوب و زجر
سپید از سیه فرق کردم چو فجر
That unpleasant cloud from above the garden
The egg appeared from under the crow
شد آن ابر ناخوش ز بالای باغ
پدید آمد آن بیضه از زیر زاغ
With no power, that demon-like creature fled
A fairy figure hung its hand on me
ز لا حولم آن دیو هیکل بجست
پری پیکر اندر من آویخت دست
O deceit, wearing the prayer rug and cloak
A sinner, a worldly dealer, a religion seller
که ای زرق سجادهٔ دلق پوش
سیه‌کار دنیاخر دین‌فروش
For ages, my heart had been lost
I was disturbed by this person and my soul was restless
مرا عمرها دل ز کف رفته بود
بر این شخص و جان بر وی آشفته بود
Now, my raw bite has ripened
That you pushed it out of my mouth in warmth
کنون پخته شد لقمه خام من
که گرمش به در کردی از کام من
He cried out in complaint and shouted
That kindness had fallen and mercy was gone
تظلم برآورد و فریاد خواند
که شفقت بر افتاد و رحمت نماند
No one of the young was left to help
Who could take justice from this old man?
نماند از جوانان کسی دستگیر
که بستاندم داد از این مرد پیر؟
That he does not feel ashamed of his old age
To reach out his hand to an unknown woman
که شرمش نیاید ز پیری همی
زدن دست در ستر نامحرمی
He kept crying out and grabbed my cloak
I was left with my head in my collar from shame
همی کرد فریاد و دامن به چنگ
مرا مانده سر در گریبان ز ننگ
My mind whispered to the ear of my soul
That I should leave the clothes as if I were a beggar
فرو گفت عقلم به گوش ضمیر
که از جامه بیرون روم همچو سیر
No enemy you face with a challenge
The world will turn you into a cow
نه خصمی که با او برآیی به داو
بگرداندت گرد گیتی به گاو
I ran away naked from the woman
In her hand was better clothing than mine
برهنه دوان رفتم از پیش زن
که در دست او جامه بهتر که من
After a while, she passed by me
What do we know? I told her, beware!
پس از مدتی کرد بر من گذار
که می‌دانیم؟ گفتمش زینهار!
I repented in your hand
That I shall not wander in curiosity anymore
که من توبه کردم به دست تو بر
که گرد فضولی نگردم دگر
No one should do such a thing
That a wise person would leave their work behind
کسی را نیاید چنین کار پیش
که عاقل نشیند پس کار خویش
From that disgrace, I took this advice
I regarded the unseen as unseen
از آن شنعت این پند برداشتم
دگر دیده نادیده انگاشتم
Hold your tongue if you have wisdom and sense
Speak like Saadi, or else be silent
زبان در کش ار عقل داری و هوش
چو سعدی سخن گوی ور نه خموش
Section 9 - Tale on the Virtue of Silence and the Dangers of Excessive Speech: Thus spoke a wise and revered elder.
Book: Bustan