Hekayat 27: Young companions

حکایت شماره ۲۷: وقتی در سفر حجاز طایفه‌ای جوانان صاحبدل هم‌دم من بودند و هم‌قدم؛

Once, while traveling in Hejaz, I had a group of young, soulful companions who were my close friends and fellow travelers;

وقتی در سفر حجاز طایفه‌ای جوانانِ صاحبدل هم‌دمِ من بودند و هم‌قدم؛

At times, they would murmur and recite a profound verse, while a worshiper on the road was denying the state of dervishes and unaware of their pain.

وقت‌ها زمزمه‌ای بکردندی و بیتی محقّقانه بگفتندی و عابدی در سَبیل، منکِر حالِ درویشان بود و بی‌خبر از دردِ ایشان.

Until we reached the tribe of Bani Hilal; a black child from the Arab tribe came out and sang a song that would bring a bird down from the sky.

تا برسیدیم به خیلِ بنی‌هلال؛، کودکی سیاه از حَّیِ عرب به در آمد و آوازی بر آورد که مرغ از هوا در آورد.

I saw the camel of the worshiper begin to dance, throw off the worshiper, and leave.

اشتر عابد را دیدم که به رقص اندر آمد و عابد را بینداخت و برفت.

I said: O Sheikh! It had an effect on an animal, yet it makes no difference to you.

گفتم: ای شیخ! در حیوانی اثر کرد و تو را همچنان تفاوت نمی‌کند.

Do you know what that morning nightingale told me?

What kind of person are you, unaware of love!

دانی چه گفت مرا آن بلبل سحری؟

تو خود چه آدمیی کز عشق بی خبری!

The camel is in a state of ecstasy and joy from the Arabic poetry

If you have no taste, you are a creature of perverse nature

اشتر به شعرِ عرب در حالت است و طرب

گر ذوق نیست تو را، کژ طبع جانوری

And when the spreading winds blow over the highlands,

The branches of the ban tree bend, not the hard stone.

وَ عِنْدَ هُبُوبِ النّاشِراتِ عَلَی الْحِمیٰ

تَمیلُ غُصُونُ الْبانِ لا الْحَجَرُ الصَّلْدُ

Everything you see is in commotion with His remembrance

A heart that is all ears understands this meaning

به ذکرش هر چه بینی در خروش است

دلی داند در این معنی که گوش است

It is not only the nightingale singing praises on its flower

But every thorn has a tongue for His praise

نه بلبل بر گلش تسبیح‌خوانی است

که هر خاری به تسبیحش زبانیست