Hekayat 3: Abdul-Qadir Gilani
حکایت شماره ۳: عبدالقادر گیلانی را، رحمة الله علیه، ...
They saw Abdul-Qadir Gilani, may God have mercy on him, in the sanctuary of the Kaaba, with his face placed on the pebbles, saying: O Lord! Forgive! And if I am indeed deserving of punishment; raise me blind on the Day of Resurrection so that I may not be ashamed before the righteous.
عبدالقادرِ گیلانی را، رَحْمَةُ اللهِ عَلَیْهِ، دیدند در حرمِ کعبه روی بر حَصْبا نهاده، همیگفت: ای خداوند! ببخشای! وگر هرآینه مستوجب عقوبتم؛ در روزِ قیامتم نابینا برانگیز تا در رویِ نیکانْ شرمسار نشوم.
With my face on the dust of humility, I say
Every dawn when the wind blows:
روی بر خاکِ عجز، میگویم
هر سحرگه که باد میآید:
"O You whom I will never forget
Do you remember this servant at all?"
«ای که هرگز فرامشت نکنم
هیچت از بنده یاد میآید؟»