Hekayat No. 21: A Generous and Virtuous Young Man

حکایت شماره ۲۱: جوانی پاکباز پاکرو بود

There was a pure-hearted, pure-faced youth

Who, with a pure face, was in the circle

جوانی پاکباز پاکرو بود

که با پاکیزه رویی در کرو بود

I read that in the great sea

They fell into a whirlpool together

چنین خواندم که در دریای اعظم

به گردابی درافتادند با هم

When the sailor came to take his hand

Lest he should die in that state

چو ملاح آمدش تا دست گیرد

مبادا کاندر آن حالت بمیرد

He said amidst the waves and turmoil

Leave me and take the hand of my companion

همی گفت از میان موج و تشویر

مرا بگذار و دست یار من گیر

At these words, the world turned against him

They heard him giving his life and saying

در این گفتن جهان بر وی برآشفت

شنیدندش که جان می‌داد و می‌گفت

The tale of love, from that idle one, do not drink

Who in hardship forgets his companion

حدیث عشق از آن بطال منیوش

که در سختی کند یاری فراموش

Thus did the companions of life

Listen to the fallen one, so you may know

چنین کردند یاران زندگانی

ز کار افتاده بشنو تا بدانی

That Saadi knows the way and manner of love

As well as he knows the Arabic of Baghdad

که سعدی راه و رسم عشقبازی

چنان داند که در بغداد تازی

The beloved you have, bind your heart to her

And close your eyes to the rest of the world

دلارامی که داری دل در او بند

دگر چشم از همه عالم فرو بند

If Majnun were alive for Laila

He would not have written the tale of love from this book

اگر مجنون لیلی زنده گشتی

حدیث عشق از این دفتر نبشتی