Hekayat No. 21: A Generous and Virtuous Young Man
حکایت شماره ۲۱: جوانی پاکباز پاکرو بود
There was a pure-hearted, pure-faced youth
Who, with a pure face, was in the circle
جوانی پاکباز پاکرو بود
که با پاکیزه رویی در کرو بود
I read that in the great sea
They fell into a whirlpool together
چنین خواندم که در دریای اعظم
به گردابی درافتادند با هم
When the sailor came to take his hand
Lest he should die in that state
چو ملاح آمدش تا دست گیرد
مبادا کاندر آن حالت بمیرد
He said amidst the waves and turmoil
Leave me and take the hand of my companion
همی گفت از میان موج و تشویر
مرا بگذار و دست یار من گیر
At these words, the world turned against him
They heard him giving his life and saying
در این گفتن جهان بر وی برآشفت
شنیدندش که جان میداد و میگفت
The tale of love, from that idle one, do not drink
Who in hardship forgets his companion
حدیث عشق از آن بطال منیوش
که در سختی کند یاری فراموش
Thus did the companions of life
Listen to the fallen one, so you may know
چنین کردند یاران زندگانی
ز کار افتاده بشنو تا بدانی
That Saadi knows the way and manner of love
As well as he knows the Arabic of Baghdad
که سعدی راه و رسم عشقبازی
چنان داند که در بغداد تازی
The beloved you have, bind your heart to her
And close your eyes to the rest of the world
دلارامی که داری دل در او بند
دگر چشم از همه عالم فرو بند
If Majnun were alive for Laila
He would not have written the tale of love from this book
اگر مجنون لیلی زنده گشتی
حدیث عشق از این دفتر نبشتی
Hekayat No. 21: A Generous and Virtuous Young Man
Book: Gulistan