Hekayat No. 21: I heard of a merchant who had one hundred and fifty loaded camels
حکایت شماره ۲۱: بازرگانی را شنیدم که صد و پنجاه شتر، بار داشت و چهل بنده خدمتکار.
I heard of a merchant who had one hundred and fifty loaded camels and forty servant slaves.
بازرگانی را شنیدم که صد و پنجاه شتر، بار داشت و چهل بندهٔ خدمتکار.
One night on the island of Kish, he took me to his chamber.
شبی در جزیرهٔ کیش مرا به حجرهٔ خویش درآورد.
All night he did not rest from uttering rambling words, saying: 'My business partner is in Turkestan, and such and such goods are in India, and this is the deed for such and such land, and so-and-so is the guarantor for such and such a thing.'
همه شب نیارمید از سخنهای پریشان گفتن که: فلان اَنْبازم به ترکستان و فلان بِضاعت به هندوستان است و این قَبالهٔ فلان زمین است و فلان چیز را فلان، ضَمین.
Sometimes he would say: 'I long for Alexandria, for it has pleasant weather.'
گاه گفتی: خاطرِ اسکندریّه دارم که هوایی خوش است.
Then he would say: 'No! for the western sea is turbulent. Saadi! I have another journey ahead of me. If that is accomplished, I will spend the rest of my life in seclusion.'
باز گفتی: نه! که دریایِ مغرب مشوَّش است. سعدیا! سفری دیگرم در پیش است. اگر آن کرده شود، بقیّتِ عمرِ خویش به گوشه بنشینم.
I asked: 'What journey is that?'
گفتم: آن کدام سفر است؟
He said: 'I intend to take Persian sulfur to China, for I have heard it is of great value there, and from there I will bring Chinese porcelain to Rome, and Roman brocade to India, and Indian steel to Aleppo, and Aleppan glassware to Yemen, and Yemeni cloth to Persia, and after that I will abandon trade and sit in a shop.'
گفت: گوگردِ پارسی خواهم بردن به چین که شنیدم قیمتی عظیم دارد و از آنجا کاسهٔ چینی به روم آرم و دیبای رومی به هند و فولادِ هندی به حَلَب و آبگینهٔ حلبی به یَمَن و بُرْدِ یمانی به پارس و زآنپس ترکِ تجارت کنم و به دکّانی بنشینم.
Truly, he spoke so much of this mania that he had no strength left to speak!
انصاف، از این ماخولیا چندان فروگفت که بیش طاقتِ گفتنش نماند!
He said: 'O Saadi! You too, say something of what you have seen and heard.'
گفت: ای سعدی! تو هم سخنی بگوی از آنها که دیدهای و شنیده.
Have you heard that in the farthest reaches of Ghor
A caravan leader fell from his mount?
آن شنیدستی که در اَقْصایِ غُور
بارْسالاری بیفتاد از ستور
He said: 'The narrow eye of a world-lover
Either contentment fills it, or the dust of the grave.'
گفت: «چشمِ تنگِ دنیادوست را
یا قناعت پُر کند یا خاکِ گور»
Hekayat No. 21: I heard of a merchant who had one hundred and fifty loaded camels
Book: Gulistan