Section 8 - Discussion on Compiling the Book: Whatever I say, all have said

بخش ۸ - گفتار اندر فراهم آوردن کتاب: سخن هر چه گویم همه گفته‌اند

Whatever I speak, all has been said before,

To the garden of knowledge, they’ve opened the door.

سخن هر چه گویم همه گفته‌اند

بر باغ دانش همه رفته‌اند

If I find no place on the lofty tree,

It’s because climbing higher is not destined for me.

اگر بر درخت برومند جای

نیابم که از بر شدن نیست رای

Whoever rests beneath the towering palm,

Its shade shields them from harm, serene and calm.

کسی کو شود زیر نخل بلند

همان سایه ز او بازدارد گزند

Perhaps I can build a platform to rise,

And sit on its branch where shadows lie.

توانم مگر پایه‌ای ساختن

بر شاخ آن سرو سایه فکن

From this famous book of the noble king,

I’ll leave a legacy for the world to sing.

کز این نامور نامهٔ شهریار

به گیتی بمانم یکی یادگار

Do not deem this a lie or a fable’s guise,

Nor see it as sorcery or excuses in disguise.

تو این را دروغ و فسانه مدان

به رنگ فسون و بهانه مدان

Whatever aligns with wisdom and mind,

The rest holds secrets for the discerning kind.

از او هر چه اندر خورد با خرد

دگر بر ره رمز و معنی برد

There was a book from ancient times,

Filled with countless stories and rhymes.

یکی نامه بود از گه باستان

فراوان بدو اندرون داستان

Each priest held a piece of its lore,

Its wisdom treasured by the wise of yore.

پراگنده در دست هر موبدی

از او بهره‌ای نزد هر بخردی

A hero there was, of farmer descent,

Brave, noble, wise, and benevolent.

یکی پهلوان بود دهقان نژاد

دلیر و بزرگ و خردمند و راد

A seeker of days from the earliest past,

He searched for tales that forever last.

پژوهندهٔ روزگار نخست

گذشته سخن‌ها همه باز جست

From every land, he summoned a sage,

Who brought forth the book from a distant age.

ز هر کشوری موبدی سالخَورد

بیاورد کاین نامه را یاد کرد

He asked them of the kings of the earth,

And the noble lords of exalted worth.

بپرسیدشان از کیان جهان

و زان نامداران فرخ مهان

How the world began, what form it bore,

And why it now lies in a state so poor.

که گیتی به آغاز چون داشتند

که ایدون به ما خوار بگذاشتند

How their reigns ended in fortunate tides,

With their days filled with courageous strides.

چه گونه سر آمد به نیک اختری

بر ایشان همه روز کُندآوری

One by one, the nobles began to recite,

The tales of kings and the world’s delight.

بگفتند پیشش یکایک مهان

سخن‌های شاهان و گشت جهان

When the commander heard their lore unfold,

He founded a book of fame to hold.

چو بشنید از ایشان سپهبد سخن

یکی نامور نامه افکند بن

Thus, a legacy was left in the world so grand,

Praised by the humble and noble hand.

چنین یادگاری شد اندر جهان

بر او آفرین از کهان و مهان