فدای قمری شوم که بر ما تابید و درخشید

چه زیباست او، پروردگار متعال و مبارک

در روح من حلول کرد، پس زندگی مضاعف شد

و امروز با عزت و جلال از من دور شد

او را پنهانی می‌خوانم و آشکارا صدا می‌زنم

که جوانی را به طیف و خیالی برایم بدل کند

اگر روزگار مرا قطعه قطعه کند، باز هم صدا می‌زنم

تا چاه را بشکافی و وصال را سیراب کنی

از عشق ملول نمی‌شوم، حتی اگر قرن‌ها بگذرد

هرگز ملول نمی‌شود، هرگز ملول نمی‌شود

عاشق نهنگ است و عشق مانند دریاست

آیا نهنگ وقتی در آب زلال ساکن شد، ملول می‌شود؟