Ghazal 14: I said, O sultan of the beautiful ones, have mercy on this stranger
غزل شماره ۱۴: گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
I said, 'O sultan of the beautiful ones, have mercy on this stranger'
Said, 'Following the heart, the poor stranger loses his way'
گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب
I said, 'Stay a moment,' said 'Hold me excused'
How can one home-nurtured bear the grief of so many strangers
گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب
What care has one sleeping on royal ermine
If the stranger makes his bed and pillow from thorns and flint
خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم
گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب
O you in whose tresses' chain there's place for so many familiars
How well placed is that musk-black mole on that colorful strange face
ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست
خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب
The reflection of wine shows in your moon-like face's color
Like judas-tree leaves strange upon the wild-rose page
مینماید عکس می در رنگ روی مه وشت
همچو برگ ارغوان بر صفحه نسرین غریب
How strange appears that ant-like down around your face
Though musk-black lines are not strange in the picture gallery
بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت
گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب
I said, 'O your night-colored tress, evening of strangers'
Beware at dawn when this stranger laments
گفتم ای شام غریبان طره شبرنگ تو
در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب
Hafez said, 'The familiar ones are in the station of bewilderment'
No wonder if the stranger sits weary and poor
گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند
دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب
Ghazal 14: I said, O sultan of the beautiful ones, have mercy on this stranger
Book: Divan of Hafez