Ghazal 22: When you hear the words of the spiritual ones, don't say they're wrong

غزل شماره ۲۲: چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

When you hear the words of the heart's people, don't say it's wrong

You're no connoisseur of words, my dear - the error is here

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

My head won't bow to this world or the next

Blessed be God, what tumults are in our head

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید

تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست

Within my wounded heart, I know not who it is

For I am silent while it's in cries and tumult

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

My heart has gone beyond the veil - where are you, O musician

Play on! For from this melody our work turns to song

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

I never paid attention to worldly affairs

Your face in my sight has adorned it so beautifully

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود

رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست

I haven't slept from a dream my heart nurtures

I have a hundred nights' hangover - where is the tavern

نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دل من

خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

Now that the monastery is stained with my heart's blood

If you wash me with wine, you're in the right

چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم

گرم به باده بشویید حق به دست شماست

That's why they hold me dear in the Magian temple

For the fire that never dies is always in our heart

از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند

که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

What tune was that musician playing behind the curtain

That life has passed and still my mind is full of desire

چه ساز بود که در پرده می‌زد آن مطرب

که رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست

The call of your love was given within last night

The space of Hafez's breast is still full of its echo

ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند

فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست