Ghazal 24: Don't seek devotion, covenant, and righteousness from drunken me

غزل شماره ۲۴: مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

Seek not devotion, pledge and righteousness from drunken me

For I became famous for wine-drinking on the day of Alast

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

From the moment I made ablution at love's spring

I said four takbirs at once on all that exists

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق

چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست

Give me wine so I may tell you of fate's secret

Whose face made me love-struck and whose scent made me drunk

می بده تا دهمت آگهی از سر قضا

که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست

The mountain's waist is less than an ant's waist here

Don't despair at mercy's door, O wine-worshipper

کمر کوه کم است از کمر مور این جا

ناامید از در رحمت مشو ای باده پرست

Except for that intoxicated narcissus - may its eye not wither

Under this turquoise dome no one sat pleasantly

به جز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد

زیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست

May life be sacrificed for that mouth, for in the garden of sight

The world's gardener tied no bud sweeter than this

جان فدای دهنش باد که در باغ نظر

چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست

Hafez became Solomon-like from the fortune of your love

Meaning from union with you he has nothing but wind in hand

حافظ از دولت عشق تو سلیمانی شد

یعنی از وصل تواش نیست به جز باد به دست