Ghazal 26: Disheveled locks, sweating, smiling lips, and drunk
غزل شماره ۲۶: زلفآشفته و خویکرده و خندانلب و مست
Disheveled locks, perspiring, smiling lips and drunk
Shirt torn, singing ghazals, wine flask in hand
زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست
Their narcissus eyes seeking quarrel, their lips mocking
Last midnight came to my pillow and sat
نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست
Brought their head to my ear with a sorrowful voice
Said 'O my long-time lover, are you sleeping?'
سر فرا گوش من آورد به آواز حزین
گفت ای عاشق دیرینه من خوابت هست
A lover who is given such dawn wine
Would be love's infidel if they don't become wine-worshipping
عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نشود باده پرست
Go, O ascetic, and don't find fault with the pain-bearers
For they gave us no gift but this on the day of Alast
برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست
What He poured in our cup, we drank
Whether it's paradise wine or intoxicating wine
آن چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است وگر باده مست
The laughter of the wine cup and the knotted locks of the beloved
Ah, how many vows of repentance broke like Hafez's vow
خنده جام می و زلف گره گیر نگار
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست
Ghazal 26: Disheveled locks, sweating, smiling lips, and drunk
Book: Divan of Hafez