Ghazal 29: With thoughts of you, what need have we for wine?
غزل شماره ۲۹: ما را ز خیال تو چه پروای شراب است؟
With thoughts of you, what care have we for wine
Tell the wine-jar to mind itself, for the tavern is in ruins
ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است
If it's paradise wine, pour it out, for without the friend
Every sweet drink you give me is pure torment
گر خمر بهشت است بریزید که بی دوست
هر شربت عذبم که دهی عین عذاب است
Alas that the beloved departed and in weeping eyes
The image of their features is like writing on water
افسوس که شد دلبر و در دیده گریان
تحریر خیال خط او نقش بر آب است
Wake up, O eye, for one cannot be secure
From this constant flood that's in this sleeping place
بیدار شو ای دیده که ایمن نتوان بود
زین سیل دمادم که در این منزل خواب است
The beloved passes clearly before you, but
Others see, that's why the veil is drawn
معشوق عیان میگذرد بر تو ولیکن
اغیار همیبیند از آن بسته نقاب است
When the rose saw the grace of sweat on your colorful face
In passion's fire from heart's grief it's drowned in rosewater
گل بر رخ رنگین تو تا لطف عرق دید
در آتش شوق از غم دل غرق گلاب است
Green are the valley and plain, come let us not leave
Hold of this water, though the world is all mirage
سبز است در و دشت بیا تا نگذاریم
دست از سر آبی که جهان جمله سراب است
Don't seek a place for advice in the corner of my mind
For this corner is full of the murmur of harp and rebec
در کنج دماغم مطلب جای نصیحت
کاین گوشه پر از زمزمه چنگ و رباب است
What if Hafez is a lover and rend and gazer
Many strange ways are necessary in days of youth
حافظ چه شد ار عاشق و رند است و نظرباز
بس طور عجب لازم ایام شباب است
Ghazal 29: With thoughts of you, what need have we for wine?
Book: Divan of Hafez