Ghazal 29: With thoughts of you, what need have we for wine?

غزل شماره ۲۹: ما را ز خیال تو چه پروای شراب است؟

With thoughts of you, what care have we for wine

Tell the wine-jar to mind itself, for the tavern is in ruins

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است

If it's paradise wine, pour it out, for without the friend

Every sweet drink you give me is pure torment

گر خمر بهشت است بریزید که بی دوست

هر شربت عذبم که دهی عین عذاب است

Alas that the beloved departed and in weeping eyes

The image of their features is like writing on water

افسوس که شد دلبر و در دیده گریان

تحریر خیال خط او نقش بر آب است

Wake up, O eye, for one cannot be secure

From this constant flood that's in this sleeping place

بیدار شو ای دیده که ایمن نتوان بود

زین سیل دمادم که در این منزل خواب است

The beloved passes clearly before you, but

Others see, that's why the veil is drawn

معشوق عیان می‌گذرد بر تو ولیکن

اغیار همی‌بیند از آن بسته نقاب است

When the rose saw the grace of sweat on your colorful face

In passion's fire from heart's grief it's drowned in rosewater

گل بر رخ رنگین تو تا لطف عرق دید

در آتش شوق از غم دل غرق گلاب است

Green are the valley and plain, come let us not leave

Hold of this water, though the world is all mirage

سبز است در و دشت بیا تا نگذاریم

دست از سر آبی که جهان جمله سراب است

Don't seek a place for advice in the corner of my mind

For this corner is full of the murmur of harp and rebec

در کنج دماغم مطلب جای نصیحت

کاین گوشه پر از زمزمه چنگ و رباب است

What if Hafez is a lover and rend and gazer

Many strange ways are necessary in days of youth

حافظ چه شد ار عاشق و رند است و نظرباز

بس طور عجب لازم ایام شباب است