Ghazal 36: Since the tip of your tress fell into the hands of the breeze
غزل شماره ۳۶: تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
Since the tip of your tress fell into the breeze's hand
The love-struck heart has fallen in two from grief
تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست
Your magic eye itself is the essence of sorcery's text
But this remains that this version has fallen ill
چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است
لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست
In the curve of your tress, know you what that black mole is
A dot of soot that has fallen in the circle of Jim
در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست
نقطه دوده که در حلقه جیم افتادست
Your musk-scented tress in the rose garden of your cheek
What is it but a peacock that has fallen in the garden of bliss
زلف مشکین تو در گلشن فردوس عذار
چیست طاووس که در باغ نعیم افتادست
My heart in desire for your face, O soul's companion
Is road dust that has fallen into the breeze's hand
دل من در هوس روی تو ای مونس جان
خاک راهیست که در دست نسیم افتادست
Like dust this earthly body cannot rise
From your street's head because it has fallen heavily
همچو گرد این تن خاکی نتواند برخاست
از سر کوی تو زان رو که عظیم افتادست
The shadow of your stature on my form, O Jesus-breath
Is a spirit's reflection that has fallen on decaying bones
سایه قد تو بر قالبم ای عیسی دم
عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست
The one whose station was nowhere but the Kaaba, from remembering your lips
I saw has fallen resident at the tavern's door
آن که جز کعبه مقامش نبد از یاد لبت
بر در میکده دیدم که مقیم افتادست
For lost Hafez with your grief, O dear friend
There is a union that has fallen in the ancient covenant
حافظ گمشده را با غمت ای یار عزیز
اتحادیست که در عهد قدیم افتادست
Ghazal 36: Since the tip of your tress fell into the hands of the breeze
Book: Divan of Hafez