Ghazal 38: Without the love of your face, my day has no light left
غزل شماره ۳۸: بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
Without the love of your face my day has no light left
And of my life nothing but dark night remains
بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست
At the time of farewell with you, from so much weeping I did
Far from your face, no light remains in my eyes
هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست
Your image was leaving my eyes and saying
Alas for this corner that is no longer inhabited
میرفت خیال تو ز چشم من و میگفت
هیهات از این گوشه که معمور نماندست
Union with you kept death away from my head
Now from the fortune of separation from you, no time remains
وصل تو اجل را ز سرم دور همیداشت
از دولت هجر تو کنون دور نماندست
Near is the moment when your rival will say
Far from your face, this weary sick one remains no more
نزدیک شد آن دم که رقیب تو بگوید
دور از رخت این خسته رنجور نماندست
Patience is my remedy for separation from you, but
How can one be patient when no power remains
صبر است مرا چاره هجران تو لیکن
چون صبر توان کرد که مقدور نماندست
If in separation from you my eyes flow with water
Let liver's blood flow, for no excuse remains
در هجر تو گر چشم مرا آب روان است
گو خون جگر ریز که معذور نماندست
Hafez from grief did not turn from weeping to laughter
The mourner has no claim to celebration left
حافظ ز غم از گریه نپرداخت به خنده
ماتم زده را داعیه سور نماندست
Ghazal 38: Without the love of your face, my day has no light left
Book: Divan of Hafez