Ghazal 38: Without the love of your face, my day has no light left

غزل شماره ۳۸: بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

Without the love of your face my day has no light left

And of my life nothing but dark night remains

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست

At the time of farewell with you, from so much weeping I did

Far from your face, no light remains in my eyes

هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم

دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست

Your image was leaving my eyes and saying

Alas for this corner that is no longer inhabited

می‌رفت خیال تو ز چشم من و می‌گفت

هیهات از این گوشه که معمور نماندست

Union with you kept death away from my head

Now from the fortune of separation from you, no time remains

وصل تو اجل را ز سرم دور همی‌داشت

از دولت هجر تو کنون دور نماندست

Near is the moment when your rival will say

Far from your face, this weary sick one remains no more

نزدیک شد آن دم که رقیب تو بگوید

دور از رخت این خسته رنجور نماندست

Patience is my remedy for separation from you, but

How can one be patient when no power remains

صبر است مرا چاره هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

If in separation from you my eyes flow with water

Let liver's blood flow, for no excuse remains

در هجر تو گر چشم مرا آب روان است

گو خون جگر ریز که معذور نماندست

Hafez from grief did not turn from weeping to laughter

The mourner has no claim to celebration left

حافظ ز غم از گریه نپرداخت به خنده

ماتم زده را داعیه سور نماندست