Ghazal 4: O morning breeze, kindly tell that graceful gazelle

غزل شماره ۴: صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

O morning breeze, kindly tell that graceful gazelle

That you have made us wander in mountains and deserts

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

The sugar-seller, may their life be long, why

Do they not inquire after the sugar-eating parrot

شکرفروش که عمرش دراز باد چرا

تفقدی نکند طوطی شکرخا را

Perhaps the pride of your beauty did not permit, O flower

That you inquire after the love-sick nightingale

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل

که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

With good nature and kindness one can capture the wise

The knowing bird cannot be caught with trap and snare

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر

به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

I know not why there is no sign of familiarity

In those moon-faced, black-eyed ones of cypress stature

ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست

سهی قدان سیه چشم ماه سیما را

When you sit with the beloved and measure out wine

Remember the lovers who drink the wind

چو با حبیب نشینی و باده پیمایی

به یاد دار محبان بادپیما را

No fault can be found in your beauty except this

That a beautiful face lacks the way of love and faithfulness

جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب

که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

In heaven it's no wonder if, as Hafez says

Venus's song brings Christ to dance

در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ

سرود زهره به رقص آورد مسیحا را