Ghazal 49: The highest paradise is the dervishes' solitude

غزل شماره ۴۹: روضه خلد برین خلوت درویشان است

The garden of highest paradise is the dervishes' retreat

The source of magnificence is service to dervishes

روضه خلد برین خلوت درویشان است

مایه محتشمی خدمت درویشان است

The treasure of solitude that has wondrous talismans

Its opening is in the merciful gaze of dervishes

گنج عزلت که طلسمات عجایب دارد

فتح آن در نظر رحمت درویشان است

The palace of paradise where Rizwan went as doorkeeper

Is a view from the pleasure garden of dervishes

قصر فردوس که رضوانش به دربانی رفت

منظری از چمن نزهت درویشان است

That which turns to gold from the radiance of that black heart

Is an elixir that is in the company of dervishes

آن چه زر می‌شود از پرتو آن قلب سیاه

کیمیاییست که در صحبت درویشان است

That before whom the sun lays down its crown of pride

Is a majesty that is in the grandeur of dervishes

آن که پیشش بنهد تاج تکبر خورشید

کبریاییست که در حشمت درویشان است

A fortune that has no fear of decline's harm

Listen without pretense - it's the fortune of dervishes

دولتی را که نباشد غم از آسیب زوال

بی تکلف بشنو دولت درویشان است

Kings are the qibla of world's needs but

Its cause is servitude to the presence of dervishes

خسروان قبله حاجات جهانند ولی

سببش بندگی حضرت درویشان است

The face of purpose that kings seek through prayer

Its manifestation is the mirror of dervishes' countenance

روی مقصود که شاهان به دعا می‌طلبند

مظهرش آینه طلعت درویشان است

From end to end is the army of tyranny but

From eternity to eternity is the opportunity of dervishes

از کران تا به کران لشکر ظلم است ولی

از ازل تا به ابد فرصت درویشان است

O wealthy one, don't sell so much pride for you

Head and gold are in the protection of dervishes' aspiration

ای توانگر مفروش این همه نخوت که تو را

سر و زر در کنف همت درویشان است

Qarun's treasure that still sinks from wrath

You must have read that it's from the zeal of dervishes

گنج قارون که فرو می‌شود از قهر هنوز

خوانده باشی که هم از غیرت درویشان است

Hafez, if you want the eternal water of life

Its source is the dust at the threshold of dervishes' retreat

حافظ ار آب حیات ازلی می‌خواهی

منبعش خاک در خلوت درویشان است

I am the slave of the age's Asaf's gaze who

Has the form of lordship and the nature of dervishes

من غلام نظر آصف عهدم کو را

صورت خواجگی و سیرت درویشان است