Ghazal 51: The blood-thirsty saturated ruby is my beloved's lip

غزل شماره ۵۱: لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌، لب یار من است

The blood-saturated ruby is my beloved's thirsty lip

And for seeing it, giving up life is my task

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است

وز پی دیدن او دادن جان کار من است

Shame on those black eyes and long lashes

Whoever saw their heart-stealing and denies mine

شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز

هر که دل بردن او دید و در انکار من است

Cameleer, don't take the caravan to the gate for that street's end

Is a highway that is my beloved's dwelling place

ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو

شاهراهیست که منزلگه دلدار من است

I'm the slave of my fortune that in this famine of fidelity

Love of that intoxicated gypsy is my buyer

بنده طالع خویشم که در این قحط وفا

عشق آن لولی سرمست خریدار من است

The rose's perfume box and their ambergris-scattering tress

Is a grace of one whiff from my perfumer's sweet scent

طبله عطر گل و زلف عبیرافشانش

فیض یک شمه ز بوی خوش عطار من است

Gardener, don't drive me like the breeze from your door

For your rose garden's water is from my pomegranate-like tears

باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران

کآب گلزار تو از اشک چو گلنار من است

Sugar syrup and rosewater prescribed from my beloved's lip

Their narcissus eye which is my sick heart's physician

شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود

نرگس او که طبیب دل بیمار من است

The one who taught Hafez subtleties in ghazal's style

Is my sweet-speaking, rare-discoursing beloved

آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخت

یار شیرین سخن نادره گفتار من است