Ghazal 53: I am the one whose monastery is the corner of the tavern
غزل شماره ۵۳: منم که گوشه میخانه خانقاه من است
I am he whose monastery is the tavern's corner
The Magian elder's prayer is my morning litany
منم که گوشه میخانه خانقاه من است
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است
If I don't have the harp's morning melody, what matter
My melody at dawn is my apologetic sigh
گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک
نوای من به سحر آه عذرخواه من است
From king and beggar I'm free, praise be to God
The beggar at the friend's door is my king
ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله
گدای خاک در دوست پادشاه من است
My purpose from mosque and tavern is union with you
I have no thought but this, God is my witness
غرض ز مسجد و میخانهام وصال شماست
جز این خیال ندارم خدا گواه من است
Only by death's sword will I break camp, otherwise
Fleeing from fortune's door is not my way and custom
مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی
رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است
From that time when I set my face upon this threshold
Above the sun's seat is my resting place
از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است
Though sin was not our choice, Hafez
You stay on courtesy's path, let them say the sin is mine
گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ
تو در طریق ادب باش گو گناه من است
Ghazal 53: I am the one whose monastery is the corner of the tavern
Book: Divan of Hafez