Ghazal 54: From weeping, the people of my eyes sit in blood

غزل شماره ۵۴: ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

From weeping my eye's pupil sits in blood

See how in seeking you people's state is

ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

ببین که در طلبت حال مردمان چون است

In memory of your ruby lips and wine-colored intoxicated eyes

From grief's cup the ruby wine I drink is blood

به یاد لعل تو و چشم مست میگونت

ز جام غم می لعلی که می‌خورم خون است

From the east of the street, the sun of your countenance

If it rises, my fortune is blessed

ز مشرق سر کو آفتاب طلعت تو

اگر طلوع کند طالعم همایون است

The tale of sweet lips is Farhad's words

The curl of Layli's tress is Majnun's station

حکایت لب شیرین کلام فرهاد است

شکنج طره لیلی مقام مجنون است

Seek my heart for your stature is like the heart-seeking cypress

Speak for your speech is gentle and measured

دلم بجو که قدت همچو سرو دلجوی است

سخن بگو که کلامت لطیف و موزون است

From afar bring comfort to the soul with wine, O cupbearer

For my mind's pain is from the tyranny of revolving heaven

ز دور باده به جان راحتی رسان ساقی

که رنج خاطرم از جور دور گردون است

From that moment when the dear river left my sight

The hem of my skirt is like the Oxus river

از آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیز

کنار دامن من همچو رود جیحون است

How can my sorrowful inner self become happy

By choice when it's beyond choice

چگونه شاد شود اندرون غمگینم

به اختیار که از اختیار بیرون است

From selflessness Hafez seeks the beloved

Like a pauper who claims Qarun's treasure

ز بیخودی طلب یار می‌کند حافظ

چو مفلسی که طلبکار گنج قارون است