Ghazal 58: Our devoted head and the threshold of the beloved
غزل شماره ۵۸: سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
Our head of devotion and the threshold of the friend's presence
For whatever befalls our head is their will
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
که هر چه بر سر ما میرود ارادت اوست
I saw no equal to the friend though from moon and sun
I placed mirrors before the friend's face
نظیر دوست ندیدم اگر چه از مه و مهر
نهادم آینهها در مقابل رخ دوست
What can the morning breeze explain of our constricted heart's state
That like the bud's folded pages is layer upon layer
صبا ز حال دل تنگ ما چه شرح دهد
که چون شکنج ورقهای غنچه تو بر توست
Not only I am the wine-bearer of this rend-burning monastery
Many a head in this workshop is stone and jug
نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس
بسا سرا که در این کارخانه سنگ و سبوست
Perhaps you combed the ambergris-scattering tress
That the wind became civet-grinding and the earth ambergris-scented
مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست
Scattered for your face is every rose petal in the meadow
Sacrificed for your stature is every cypress tree by the stream
نثار روی تو هر برگ گل که در چمن است
فدای قد تو هر سروبن که بر لب جوست
The speaking tongue in describing passion is lamenting
What place is it for the tongue-cut pen to speak idly
زبان ناطقه در وصف شوق نالان است
چه جای کلک بریده زبان بیهده گوست
Your face came to my heart, I will find my desire
Because good fortune follows a good omen
رخ تو در دلم آمد مراد خواهم یافت
چرا که حال نکو در قفای فال نکوست
Not just now is Hafez's heart in passion's fire
For it's branded from eternity like the wild tulip
نه این زمان دل حافظ در آتش هوس است
که داغدار ازل همچو لاله خودروست
Ghazal 58: Our devoted head and the threshold of the beloved
Book: Divan of Hafez