Ghazal 61: O morning breeze, if your path takes you to the beloved's land
غزل شماره ۶۱: صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست
O morning breeze if your path leads to the friend's land
Bring a fragrance from the ambergris-scented tress of the friend
صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست
بیار نفحهای از گیسوی معنبر دوست
By their soul that in gratitude I would scatter my soul
If you bring me a message from the friend's presence
به جان او که به شکرانه جان برافشانم
اگر به سوی من آری پیامی از بر دوست
And if you have no admission to that presence
For my eyes bring some dust from the friend's door
و گر چنان که در آن حضرتت نباشد بار
برای دیده بیاور غباری از در دوست
I a beggar and desire for union with them, alas
Perhaps in dream I'll see the image of the friend's visage
من گدا و تمنای وصل او هیهات
مگر به خواب ببینم خیال منظر دوست
My pine-shaped heart is like a trembling willow
From longing for the friend's cypress-like stature
دل صنوبریم همچو بید لرزان است
ز حسرت قد و بالای چون صنوبر دوست
Though the friend values us not at all
For a world we wouldn't sell a hair from the friend's head
اگر چه دوست به چیزی نمیخرد ما را
به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست
What would it be if their heart becomes free from grief's bond
Since poor Hafez is the slave and servant of the friend
چه باشد ار شود از بند غم دلش آزاد
چو هست حافظ مسکین غلام و چاکر دوست
Ghazal 61: O morning breeze, if your path takes you to the beloved's land
Book: Divan of Hafez