Ghazal 61: O morning breeze, if your path takes you to the beloved's land

غزل شماره ۶۱: صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

O morning breeze if your path leads to the friend's land

Bring a fragrance from the ambergris-scented tress of the friend

صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

بیار نفحه‌ای از گیسوی معنبر دوست

By their soul that in gratitude I would scatter my soul

If you bring me a message from the friend's presence

به جان او که به شکرانه جان برافشانم

اگر به سوی من آری پیامی از بر دوست

And if you have no admission to that presence

For my eyes bring some dust from the friend's door

و گر چنان که در آن حضرتت نباشد بار

برای دیده بیاور غباری از در دوست

I a beggar and desire for union with them, alas

Perhaps in dream I'll see the image of the friend's visage

من گدا و تمنای وصل او هیهات

مگر به خواب ببینم خیال منظر دوست

My pine-shaped heart is like a trembling willow

From longing for the friend's cypress-like stature

دل صنوبریم همچو بید لرزان است

ز حسرت قد و بالای چون صنوبر دوست

Though the friend values us not at all

For a world we wouldn't sell a hair from the friend's head

اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را

به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست

What would it be if their heart becomes free from grief's bond

Since poor Hafez is the slave and servant of the friend

چه باشد ار شود از بند غم دلش آزاد

چو هست حافظ مسکین غلام و چاکر دوست