Ghazal 64: Though showing off skill before the beloved is impolite
غزل شماره ۶۴: اگر چه عرض هنر پیش یار بیادبیست
Though displaying skill before the beloved is discourteous
The tongue is silent yet the mouth is full of Arabic
اگر چه عرض هنر پیش یار بیادبیست
زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست
A fairy with hidden face and a demon in beauty's coquetry
The eye burned from wonder that what marvel is this
پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست
In this meadow none plucked a thornless rose indeed
The Mustafavian lamp comes with Abu Lahab's spark
در این چمن گل بی خار کس نچید آری
چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست
Don't ask why the heavens became nurturers of the base
For its bestowing of desires is a causeless pretext
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد
که کام بخشی او را بهانه بی سببیست
For half a barley I won't buy the monastery's arch and inn
For me whose porch is the tavern bench and tent-pole the wine jar's foot
به نیم جو نخرم طاق خانقاه و رباط
مرا که مصطبه ایوان و پای خم طنبیست
The beauty of the vine's daughter is our eye's light perhaps
For it's in a glass veil and ambergris curtain
جمال دختر رز نور چشم ماست مگر
که در نقاب زجاجی و پرده عنبیست
I had a thousand reasons and manners O master
Now that I'm ruined drunk, propriety is discourteous
هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه
کنون که مست خرابم صلاح بیادبیست
Bring wine for like Hafez my thousandth support
Is in dawn weeping and midnight supplication
بیار می که چو حافظ هزارم استظهار
به گریه سحری و نیاز نیم شبیست
Ghazal 64: Though showing off skill before the beloved is impolite
Book: Divan of Hafez