Ghazal 64: Though showing off skill before the beloved is impolite

غزل شماره ۶۴: اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

Though displaying skill before the beloved is discourteous

The tongue is silent yet the mouth is full of Arabic

اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست

A fairy with hidden face and a demon in beauty's coquetry

The eye burned from wonder that what marvel is this

پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن

بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست

In this meadow none plucked a thornless rose indeed

The Mustafavian lamp comes with Abu Lahab's spark

در این چمن گل بی خار کس نچید آری

چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست

Don't ask why the heavens became nurturers of the base

For its bestowing of desires is a causeless pretext

سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد

که کام بخشی او را بهانه بی سببیست

For half a barley I won't buy the monastery's arch and inn

For me whose porch is the tavern bench and tent-pole the wine jar's foot

به نیم جو نخرم طاق خانقاه و رباط

مرا که مصطبه ایوان و پای خم طنبیست

The beauty of the vine's daughter is our eye's light perhaps

For it's in a glass veil and ambergris curtain

جمال دختر رز نور چشم ماست مگر

که در نقاب زجاجی و پرده عنبیست

I had a thousand reasons and manners O master

Now that I'm ruined drunk, propriety is discourteous

هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه

کنون که مست خرابم صلاح بی‌ادبیست

Bring wine for like Hafez my thousandth support

Is in dawn weeping and midnight supplication

بیار می که چو حافظ هزارم استظهار

به گریه سحری و نیاز نیم شبیست