Ghazal 66: Sing, O nightingale, if you wish to be my friend

غزل شماره ۶۶: بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

Lament, O nightingale, if you intend friendship with me

For we are two wailing lovers and our work is wailing

بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست

In that land where a breeze blows from the beloved's forelock

What place is there for Tatar musk pods to boast

در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست

چه جای دم زدن نافه‌های تاتاریست

Bring wine that we may color the garment of hypocrisy

For we're drunk from pride's cup yet bear sobriety's name

بیار باده که رنگین کنیم جامه زرق

که مست جام غروریم و نام هشیاریست

To perfect the thought of your tress is not every novice's work

For going under the chain is the way of the clever

خیال زلف تو پختن نه کار هر خامیست

که زیر سلسله رفتن طریق عیاریست

There's a hidden subtlety from which love arises

Whose name is neither ruby lip nor verdant down

لطیفه‌ایست نهانی که عشق از او خیزد

که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست

Personal beauty is not eye and tress and cheek and mole

A thousand points are in this work of heart-keeping

جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال

هزار نکته در این کار و بار دلداریست

True wandering dervishes won't buy for half a barley

The satin robe of one who's void of skill

قلندران حقیقت به نیم جو نخرند

قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست

To your threshold it's hard to arrive, yes

Ascent to the heaven of lordship is difficult

بر آستان تو مشکل توان رسید آری

عروج بر فلک سروری به دشواریست

At dawn I saw your eye's coquetry in dream

How excellent the dream's station that's better than wakefulness

سحر کرشمه چشمت به خواب می‌دیدم

زهی مراتب خوابی که به ز بیداریست

Don't trouble their heart with lament and end it, Hafez

For eternal salvation is in causing little harm

دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ

که رستگاری جاوید در کم آزاریست