Ghazal 72: The path of love is a path that has no end

غزل شماره ۷۲: راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست

Love's path is a path that has no boundary

There, except surrendering one's soul, there is no remedy

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست

آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست

Whenever you give heart to love it's a pleasant moment

In good work there's no need for any divination

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

Don't frighten us with reason's prohibition and bring wine

For that sheriff in our domain has no authority

ما را ز منع عقل مترسان و می بیار

کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست

Ask your own eye who is killing us

Beloved, it's not the fault of fortune nor crime of the stars

از چشم خود بپرس که ما را که می‌کشد

جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست

One can see them with pure eye like the crescent moon

Not every eye is place for that moon piece's manifestation

او را به چشم پاک توان دید چون هلال

هر دیده جای جلوه آن ماه پاره نیست

Count as opportunity the way of being a rend for this sign

Like the treasure's path is not apparent to everyone

فرصت شمر طریقه رندی که این نشان

چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست

Hafez's weeping had no effect on you in any way

I'm amazed at that heart which is no softer than hard rock

نگرفت در تو گریه حافظ به هیچ رو

حیران آن دلم که کم از سنگ خاره نیست