Ghazal 8: O Saki, rise and pass the cup
غزل شماره ۸: ساقیا برخیز و درده جام را
O Saki, rise and pass around the cup
Cast dust upon the head of time's sorrows
ساقیا برخیز و درده جام را
خاک بر سر کن غم ایام را
Place the wine goblet in my palm so that
I may cast off this blue-colored robe
ساغر می بر کفم نه تا ز بر
برکشم این دلق ازرق فام را
Though it brings ill repute among the wise
We do not seek honor or shame
گر چه بدنامیست نزد عاقلان
ما نمیخواهیم ننگ و نام را
Pour the wine, how long this wind of pride
Cast dust on the head of the unfinished breath
باده درده چند از این باد غرور
خاک بر سر نفس نافرجام را
The smoke of sighs from my lamenting breast
Has burned these raw, cold-hearted ones
دود آه سینهٔ نالان من
سوخت این افسردگان خام را
A confidant for my love-crazed heart
I see none among the elite or common folk
محرم راز دل شیدای خود
کس نمیبینم ز خاص و عام را
With a heart-soother my mind is content
Who has taken all peace from my heart
با دلارامی مرا خاطر خوش است
کز دلم یک باره برد آرام را
No longer looks at the cypress in the garden
Whoever has seen that silver-bodied cypress
ننگرد دیگر به سرو اندر چمن
هر که دید آن سرو سیم اندام را
Be patient Hafez in day and night's hardship
Finally one day you will find your desire
صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را
Ghazal 8: O Saki, rise and pass the cup
Book: Divan of Hafez