Ghazal 8: O Saki, rise and pass the cup

غزل شماره ۸: ساقیا برخیز و درده جام را

O Saki, rise and pass around the cup

Cast dust upon the head of time's sorrows

ساقیا برخیز و درده جام را

خاک بر سر کن غم ایام را

Place the wine goblet in my palm so that

I may cast off this blue-colored robe

ساغر می بر کفم نه تا ز بر

برکشم این دلق ازرق فام را

Though it brings ill repute among the wise

We do not seek honor or shame

گر چه بدنامیست نزد عاقلان

ما نمی‌خواهیم ننگ و نام را

Pour the wine, how long this wind of pride

Cast dust on the head of the unfinished breath

باده درده چند از این باد غرور

خاک بر سر نفس نافرجام را

The smoke of sighs from my lamenting breast

Has burned these raw, cold-hearted ones

دود آه سینهٔ نالان من

سوخت این افسردگان خام را

A confidant for my love-crazed heart

I see none among the elite or common folk

محرم راز دل شیدای خود

کس نمی‌بینم ز خاص و عام را

With a heart-soother my mind is content

Who has taken all peace from my heart

با دلارامی مرا خاطر خوش است

کز دلم یک باره برد آرام را

No longer looks at the cypress in the garden

Whoever has seen that silver-bodied cypress

ننگرد دیگر به سرو اندر چمن

هر که دید آن سرو سیم اندام را

Be patient Hafez in day and night's hardship

Finally one day you will find your desire

صبر کن حافظ به سختی روز و شب

عاقبت روزی بیابی کام را