Ghazal 80: Don't fault the libertines, O pure-natured ascetic
غزل شماره ۸۰: عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزهسرشت
Don't fault the rends O pure-natured ascetic
For others' sins won't be written against you
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
Whether I'm good or bad, you go be yourself
Everyone reaps in the end what they sowed
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
Everyone seeks the beloved, both sober and drunk
Everywhere is love's house, whether mosque or synagogue
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
My head in submission and the taverns' doorstep
If the pretender doesn't understand, say 'head and brick'
سر تسلیم من و خشت در میکدهها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
Don't make me hopeless of eternal grace's precedent
Behind the veil what do you know who's fair and who's foul
ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
Not only I fell from piety's veil
My father too lost eternal paradise
نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت
Hafez, on judgment day if you gain a cup
Straight from tavern street they'll take you to paradise
حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت
Ghazal 80: Don't fault the libertines, O pure-natured ascetic
Book: Divan of Hafez