Ghazal 80: Don't fault the libertines, O pure-natured ascetic

غزل شماره ۸۰: عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

Don't fault the rends O pure-natured ascetic

For others' sins won't be written against you

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت

که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

Whether I'm good or bad, you go be yourself

Everyone reaps in the end what they sowed

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

Everyone seeks the beloved, both sober and drunk

Everywhere is love's house, whether mosque or synagogue

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست

همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

My head in submission and the taverns' doorstep

If the pretender doesn't understand, say 'head and brick'

سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها

مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت

Don't make me hopeless of eternal grace's precedent

Behind the veil what do you know who's fair and who's foul

ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل

تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

Not only I fell from piety's veil

My father too lost eternal paradise

نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس

پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت

Hafez, on judgment day if you gain a cup

Straight from tavern street they'll take you to paradise

حافظا روز اجل گر به کف آری جامی

یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت