Ghazal 81: At dawn, the meadow bird said to the newly bloomed flower
غزل شماره ۸۱: صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
At dawn the meadow bird said to the newly risen rose
Be less coy for in this garden many like you have bloomed
صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت
The rose smiled saying 'We won't be hurt by truth but
No lover has spoken harsh words to the beloved'
گل بخندید که از راست نرنجیم ولی
هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت
If you desire from that jeweled cup ruby wine
Oh many pearls you must pierce with your eyelash tip
گر طمع داری از آن جام مرصع می لعل
ای بسا در که به نوک مژهات باید سفت
Forever love's scent won't reach their nose
Whoever didn't go to the tavern door's dust with their face
تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد
هر که خاک در میخانه به رخساره نرفت
In Iram's rose garden last night from air's grace
The hyacinth's tress was disheveled by dawn breeze
در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا
زلف سنبل به نسیم سحری میآشفت
I said 'O Jamshid's throne where is your world-viewing cup'
It said 'Alas that wakeful fortune has fallen asleep'
گفتم ای مسند جم جام جهان بینت کو
گفت افسوس که آن دولت بیدار بخفت
Love's speech is not that which comes to the tongue
Cupbearer give wine and cut short this discourse
سخن عشق نه آن است که آید به زبان
ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت و شنفت
Hafez's tears cast reason and patience to the sea
What can he do love's grief's burning couldn't be hidden
اشک حافظ خرد و صبر به دریا انداخت
چه کند سوز غم عشق نیارست نهفت
Ghazal 81: At dawn, the meadow bird said to the newly bloomed flower
Book: Divan of Hafez