Ghazal 91: O one absent from sight, I entrust you to God
غزل شماره ۹۱: ای غایب از نظر به خدا میسپارمت
O absent from sight to God I entrust you
You burned my soul and with heart I love you
ای غایب از نظر به خدا میسپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت
Until I don't drag my shroud's hem under earth
Don't believe that I'll let go of your hem
تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت
Show your eyebrow's prayer niche so at dawn
I raise prayer hands and bring you to embrace
محراب ابرویت بنما تا سحرگهی
دست دعا برآرم و در گردن آرمت
If I must go to Harut of Babylon
I'll do a hundred kinds of magic to bring you
گر بایدم شدن سوی هاروت بابلی
صد گونه جادویی بکنم تا بیارمت
I want to die before you O faithless physician
Ask after the sick one for I await you
خواهم که پیش میرمت ای بیوفا طبیب
بیمار بازپرس که در انتظارمت
A hundred streams of water I've bound from eye on cheek
In hope of love's seed that I plant in heart
صد جوی آب بستهام از دیده بر کنار
بر بوی تخم مهر که در دل بکارمت
Spilled my blood and freed me from love's grief
Be grateful my dagger-wielding glance
خونم بریخت وز غم عشقم خلاص داد
منت پذیر غمزه خنجر گذارمت
I weep and my purpose from this flood of tears
Is love's seed that I plant in heart
میگریم و مرادم از این سیل اشکبار
تخم محبت است که در دل بکارمت
Give me permission by grace toward yourself so with heart's burning
At your feet moment by moment I shower jewels from eyes
بارم ده از کرم سوی خود تا به سوز دل
در پای دم به دم گهر از دیده بارمت
Hafez wine and beloved and rendi are not your way
In short you do it and I let you be
حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست
فی الجمله میکنی و فرو میگذارمت
Ghazal 91: O one absent from sight, I entrust you to God
Book: Divan of Hafez