Ghazal 91: O one absent from sight, I entrust you to God

غزل شماره ۹۱: ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

O absent from sight to God I entrust you

You burned my soul and with heart I love you

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

Until I don't drag my shroud's hem under earth

Don't believe that I'll let go of your hem

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک

باور مکن که دست ز دامن بدارمت

Show your eyebrow's prayer niche so at dawn

I raise prayer hands and bring you to embrace

محراب ابرویت بنما تا سحرگهی

دست دعا برآرم و در گردن آرمت

If I must go to Harut of Babylon

I'll do a hundred kinds of magic to bring you

گر بایدم شدن سوی هاروت بابلی

صد گونه جادویی بکنم تا بیارمت

I want to die before you O faithless physician

Ask after the sick one for I await you

خواهم که پیش میرمت ای بی‌وفا طبیب

بیمار بازپرس که در انتظارمت

A hundred streams of water I've bound from eye on cheek

In hope of love's seed that I plant in heart

صد جوی آب بسته‌ام از دیده بر کنار

بر بوی تخم مهر که در دل بکارمت

Spilled my blood and freed me from love's grief

Be grateful my dagger-wielding glance

خونم بریخت وز غم عشقم خلاص داد

منت پذیر غمزه خنجر گذارمت

I weep and my purpose from this flood of tears

Is love's seed that I plant in heart

می‌گریم و مرادم از این سیل اشکبار

تخم محبت است که در دل بکارمت

Give me permission by grace toward yourself so with heart's burning

At your feet moment by moment I shower jewels from eyes

بارم ده از کرم سوی خود تا به سوز دل

در پای دم به دم گهر از دیده بارمت

Hafez wine and beloved and rendi are not your way

In short you do it and I let you be

حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست

فی الجمله می‌کنی و فرو می‌گذارمت