Ghazal 93: What grace it was when suddenly the drop of your pen

غزل شماره ۹۳: چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

What grace it was that suddenly your pen's drop

Presented our service's rights to your generosity

چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

حقوق خدمت ما عرضه کرد بر کرمت

With pen's tip you've written my greeting

May time's workshop not be without your writing

به نوک خامه رقم کرده‌ای سلام مرا

که کارخانه دوران مباد بی رقمت

I won't say you remembered heartless me by mistake

For in wisdom's account there's no error in your pen

نگویم از من بی‌دل به سهو کردی یاد

که در حساب خرد نیست سهو بر قلمت

Don't make me humble in thanks for this blessing

That eternal fortune held you dear and respected

مرا ذلیل مگردان به شکر این نعمت

که داشت دولت سرمد عزیز و محترمت

Come for with your tress's head I will make agreement

That if my head goes I won't lift from your foot

بیا که با سر زلفت قرار خواهم کرد

که گر سرم برود برندارم از قدمت

Of our state your heart becomes aware perhaps when

Tulips sprout from the dust of your grief's slain

ز حال ما دلت آگه شود مگر وقتی

که لاله بردمد از خاک کشتگان غمت

Our thirsty soul with a sip comprehend

When they give Khidr's pure water from your Jamshid's cup

روان تشنه ما را به جرعه‌ای دریاب

چو می‌دهند زلال خضر ز جام جمت

May your time always be pleasant O Jesus of morning breeze

For heart-wounded Hafez's soul came alive by your breath

همیشه وقت تو ای عیسی صبا خوش باد

که جان حافظ دلخسته زنده شد به دمت