Ghazal 94: From that heart-consoling friend, there's gratitude with complaint

غزل شماره ۹۴: زان یار دل‌نوازم، شکری است با شکایت

Of that heart-caressing friend there's gratitude with complaint

If you're love's subtlety-knower listen to this tale

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

Without reward and obligation was every service I did

O Lord may no one have a master without grace

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم

یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت

To thirsty-lipped rends no one gives water

It seems the saint-knowers have left this realm

رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

In their lasso-like tress O heart don't twist for there

You'll see heads cut without crime and offense

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا

سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

Your eye with glance drank our blood and you approve

Beloved it's not right to support the bloodshedder

چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی

جانا روا نباشد خونریز را حمایت

In this black night I lost the path of purpose

Come out from a corner O star of guidance

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود

از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت

From every direction I went only increased my terror

Beware of this desert and this endless path

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود

زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت

O sun of the beautiful ones my inside boils

Place me for an hour in grace's shadow

ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم

یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت

This path's end how can one imagine

Which has hundred thousand stages more in beginning

این راه را نهایت صورت کجا توان بست

کش صد هزار منزل بیش است در بدایت

Though you took my honor I won't turn from your door

Cruelty from beloved better than care from pretender

هر چند بردی آبم روی از درت نتابم

جور از حبیب خوشتر کز مدعی رعایت

Your love will come to help if like Hafez

You recite Quran by heart in fourteen traditions

عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ

قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت