Ghazal 95: The breeze of your curling tresses keeps me constantly intoxicated
غزل شماره ۹۵: مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت
Keeps me constantly drunk the breeze of your curling tress
Ruins me every moment the deceit of your magic eye
مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت
خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت
After so much patience O Lord can one see one night
That we light sight's candle in your eyebrow's prayer niche
پس از چندین شکیبایی شبی یا رب توان دیدن
که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت
The blackness of vision's tablet I hold dear because
For the soul it's a copy from your Hindu mole's tablet
سواد لوح بینش را عزیز از بهر آن دارم
که جان را نسخهای باشد ز لوح خال هندویت
If you wish to eternally adorn the world entirely
Tell the morning breeze to lift for a moment the veil from your face
تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی
صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت
And if you wish to eliminate mortality's custom from the world
Shake so that fall a thousand souls from each of your hairs
و گر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی
برافشان تا فروریزد هزاران جان ز هر مویت
Me and poor morning breeze two fruitless wanderers
I drunk from your eye's spell and it from your tress's scent
من و باد صبا مسکین دو سرگردان بیحاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
What aspiration that Hafez has from this world and the next
Nothing comes to his eye except the dust of your street
زهی همت که حافظ راست از دنیی و از عقبی
نیاید هیچ در چشمش به جز خاک سر کویت
Ghazal 95: The breeze of your curling tresses keeps me constantly intoxicated
Book: Divan of Hafez