Ghazal 97: You who sit like a crown upon the beauties of the land

غزل شماره ۹۷: تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

You who are like a crown on the country's beauties' head

It's fitting if all beloveds pay you tribute

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

سزد اگر همه دلبران دهندت باج

Your two flirting eyes have mixed up China and Ethiopia

To your tress's curl Machin and India have paid tax

دو چشم شوخ تو برهم زده خطا و حبش

به چین زلف تو ماچین و هند داده خراج

The whiteness of your face bright like day's cheek's complexion

The blackness of your black tress is intense darkness

بیاض روی تو روشن چو عارض رخ روز

سواد زلف سیاه تو هست ظلمت داج

Your honey mouth has given currency to Khidr's water

Your sugar-like lip took currency from Egypt's candy

دهان شهد تو داده رواج آب خضر

لب چو قند تو برد از نبات مصر رواج

From this illness in truth I won't find cure

For from you O soul heart's pain doesn't reach cure

از این مرض به حقیقت شفا نخواهم یافت

که از تو درد دل ای جان نمی‌رسد به علاج

Why do you break my soul from stone-heartedness

The weak heart that is in delicacy like glass

چرا همی‌شکنی جان من ز سنگ دلی

دل ضعیف که باشد به نازکی چو زجاج

Your lip is Khidr and your mouth is life's water

Your stature cypress and waist hair-thin and breast ivory-formed

لب تو خضر و دهان تو آب حیوان است

قد تو سرو و میان موی و بر به هیئت عاج

Fell in Hafez's heart desire for a king like you

Would that he were least dust particle at your door

فتاد در دل حافظ هوای چون تو شهی

کمینه ذره خاک در تو بودی کاج