Ghazal 98: If in your faith the lover's blood is permissible

غزل شماره ۹۸: اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

If in your religion lover's blood is permitted

Our good is all that which is your good

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

The blackness of your black tress is the maker of darknesses

The whiteness of your moon-like face is the splitter of dawns

سواد زلف سیاه تو جاعل الظلمات

بیاض روی چو ماه تو فالق الاصباح

From your lasso-like tress's curl no one found escape

From that bow-like eyebrow and arrow eye success

ز چین زلف کمندت کسی نیافت خلاص

از آن کمانچه ابرو و تیر چشم نجاح

From my eye has become a spring flowing on the side

That in its midst the sailor doesn't swim

ز دیده‌ام شده یک چشمه در کنار روان

که آشنا نکند در میان آن ملاح

Your life-water-like lip is soul's sustenance

Our earthly existence from it has mention of departure

لب چو آب حیات تو هست قوت جان

وجود خاکی ما را از اوست ذکر رواح

Your ruby lip gave a kiss with hundred lamentations

My heart took desire from it with hundred thousand pleadings

بداد لعل لبت بوسه‌ای به صد زاری

گرفت کام دلم ز او به صد هزار الحاح

Prayer for your soul is the litany of yearning ones' tongue

Always until evening and morning are connected

دعای جان تو ورد زبان مشتاقان

همیشه تا که بود متصل مسا و صباح

Goodness and repentance and piety don't seek from us Hafez

From rend and lover and madman no one found goodness

صلاح و توبه و تقوی ز ما مجو حافظ

ز رند و عاشق و مجنون کسی نیافت صلاح